Zeeland 26.2
datering van een verdwenen mottekasteel kan
worden gevormd. Zo kan door een oude kaart bij
voorbeeld een onregelmatigheid in het wegenpa
troon al de aanwezigheid van een verdwenen
structuur suggereren.
73
Het derde Zeeuwse stuk heet 'De ruggengraat
van het Zeeuwse landschap in breed perspectief'
(B. Chamuleau, A. Wagner, N. de Visser). Het gaat
over het belang van recent dijkenonderzoek in
Zeeland, en waarop dit onderzoek in de toekomst
gericht zou moeten zijn. Uit de bedijkingsgeschie
denis blijkt dat al rond 200 n.Chr. Romeinse dijk
jes op Walcheren aanwezig waren. Aan de hand
van een kaartje laten de auteurs een volledig
overzicht zien van het recent uitgevoerde dijken
onderzoek in Zeeland, daarna wordt één onder
zoek nader behandeld: het onderzoek aan de
Emelissedijk bij Wissenkerke.
In Saillant, het kwartaalbericht van de Stichting
Menno van Coehoorn (2017, 1), schrijft A. Esse-
link over de Ommerschans. In de Tachtigjarige
Oorlog zijn ter bescherming van de noordelijke
provincies schansen aangelegd op de doorgaande
routes in het veen. De schans bij Ommen heeft
tweehonderd jaar dienst gedaan, tot hij eind acht
tiende eeuw buiten gebruik raakte. De auteur
behandelt de onrustige tijden met de vele scher
mutselingen van binnenvallende troepen: het
rampjaar 1672 - "het volk is redeloos, de regering
radeloos en het land reddeloos" - en in de acht
tiende eeuw de oorlog tussen Engeland en Spanje.
De schans werd verschillende malen versterkt en
uitgebreid, onder andere in 1740 door vesting
bouwer Menno van Coehoorn. Na de annexatie
van ons land in 1810 door het Napoleontisch Kei
zerrijk raakte de schans voorgoed in verval. In
1819 stichtte de Maatschappij van Weldadigheid,
onder leiding van Johannes van den Bosch, op
het terrein een straf- en bedelaarskolonie, die
ruim zeventig jaar heeft bestaan. Vijf Koloniën
van Weldadigheid, waaronder de Ommerschans,
hebben nu besloten gezamenlijk een nominatie
proces als werelderfgoed te starten. In 2017 is de
Maatschappij van Weldadigheid voorgedragen
Vughterpoort met molen, door Dolf van Engelen (bron: Afde-
1 ing Erfgoed gemeente 's-Hertogenbosch). Uit: Saillant, kwar
taalbericht van de Stichting Menno van Coehoorn (2017, 1),
artikel Ch. Limonard.
voor de Werelderfgoedlijst van Unesco; de beslis
sing wordt verwacht in 2018.
Ch. Limonard beschrijft de historie van de
Piecke- of Vughterpoort, een van de drie hoofd
poorten van de vesting 's-Hertogenbosch. Als
gevolg van twee stadsuitbreidingen is de Vugh-
terpoort naar het zuiden opgeschoven. Die vroeg
ste poort, ook wel de Antwerpse poort genoemd,
maakte deel uit van de eerste stadsmuur, waar
schijnlijk uit het eerste kwart van de dertiende
eeuw, en was de belangrijkste toegang tot de stad
vanuit Vught. Tijdens het beleg in 1629 raakte de
Vughterpoort door Staatse beschietingen zwaar
beschadigd. Pas een eeuw later werd er op een
eenvoudige, goedkope manier gerestaureerd. De
definitieve sloop vond plaats in 1874, waarbij
's-Hertogenbosch de vestingstatus verloor. Met
behulp van archeologische gegevens van het
onderzoek naar de Vughterpoort vanaf 2016
hoopt men een goed plan te kunnen maken voor
het visualiseren van de poort.
Voor liefhebbers van de stadsgeschiedenis van
Mechelen is er volop plezier te beleven aan het
aanwinsten
