tradities op het platteland en de rol die godsdienst
en kerk in het verleden speelden. Vrijwel iedere
gebeurtenis waarmee een familielid te maken
had, wordt aangegrepen om uit te weiden over de
'grotere' historische gebeurtenissen. Zo wordt de
watersnoodramp van 1906 gebruikt om uitgebreid
uit de doeken te doen hoeveel van dergelijke ram
pen de Zeeuwen in het verleden wel niet hebben
moeten doorstaan. De mobilisatie van Kees in
1914 wordt gevolgd door een uitgebreid betoog
over de aanleiding tot de 'Grote Oorlog'. En zo
kan ik nog een tijdje doorgaan. Het zijn slechts
twee voorbeelden uit een lange reeks die de vaart
uit het verhaal halen omdat de lezer voortdurend
op zijsporen wordt gezet. Mede hierdoor slaagt de
auteur er niet in een meeslepend verhaal te
schrijven waarin de vele beschreven personen tot
leven worden gebracht. In dit opzicht is het boek
niet veel spannender dan een gemiddelde genea
logische publicatie. Het verschil met een derge
lijke studie is echter dat de laatste wetenschappe
lijk verantwoord is en zorgvuldig geannoteerd.
En ook dat ontbreekt. Hoewel de bronnenlijst
indrukwekkend is en de auteur beweert dat ze het
nodige archiefonderzoek heeft gedaan, kan ik me
niet aan de indruk onttrekken dat haar werkwijze
tamelijk eclectisch is. Ik mis veel titels van
belangrijke werken (Zwemer, Hoogerhuis, Van
den Broeke, Bouman, Priester, Kort) die ze had
moeten raadplegen om een historisch verant
woord beeld te schetsen van met name de negen
tiende eeuw. Hetzelfde geldt voor veel gepubli
ceerde, contemporaine bronnen (Broes van Dort,
Coronel, Van Renterghem).
Nu is het boek vlees noch vis. Het mist de
diepgang en spanning van een historisch verant
woord verhaal en kan evenmin aanspraak maken
op wetenschappelijkheid. Jammer, want over de
leesbaarheid kan niemand klagen.
Albert L. Kort
Historicus, werkzaam in het voortgezet onderwijs te Goes
Lo van Driel, Een getekend leven. Reimond Kimpe.
368 pp., ISBN 978-90-79875-78-8. Uitg. Den Boer/
De Ruiter, Vlissingen 2016. Prijs 24,90
Na de Eerste Wereldoorlog belandden tientallen
Vlamingen in Nederland. Velen vestigden zich
niet zo ver van de grens met België, onder meer
in Zeeland. Het ging vaak om mannen die om
politieke redenen hadden meegewerkt met de
Duitse bezetter. Een van hen was Reimond Kimpe.
De Zeeuwse taalkundige Lo van Driel schreef een
biografie over deze merkwaardige man.
Reimond Kimpe werd in 1885 geboren in
Gent. In zijn studententijd kwam hij in aanraking
met de Vlaamse beweging. Hij trachtte aanvan
kelijk zijn weg te vinden in de letterkunde, zonder
veel succes. De schilderkunst scheen hem beter te
liggen, zoals in de volgende jaren ook bleek. Hij
volgde een hogere technische opleiding en werd
conducteur voor bruggen en wegen. In 1909 werd
hij benoemd in Lier, waar hij bevriend raakte met
onder meer Felix Timmermans. Voorts was hij er
actief in de lokale afdeling van het Algemeen
Nederlands Verbond (ANV).
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Kimpe
secretaris van de Gentse radicale activistische,
collaborerende vereniging Jong-Vlaanderen. Hij
werkte er samen met dominee Jan Dirk Domela
Nieuwenhuis Nyegaard. Het programma was dui
delijk: de groep koos voor een zelfstandig Vlaan
deren, bij voorkeur een koninkrijk, dat politiek
zeer nauw bij Duitsland zou aansluiten. Kimpe
stuurde ook de Lierse ANV-afdeling op radicale
paden, maar in de loop van de oorlog zwakte hij
zijn standpunten enigszins af: ook een federale
oplossing van het Vlaams-Belgische vraagstuk
kon in zijn ogen genade vinden. In 1917 werd hij
opgenomen in de Raad van Vlaanderen, het
schijnparlement dat aan het einde van dat jaar
zelfs de Vlaamse zelfstandigheid uitriep. Hij werd
tevens docent aan de met Duitse medewerking
vernederlandste Technische Hogeschool in Gent.
Einde 1918 vluchtte Kimpe naar Nederland. In
België werd hij na de wapenstilstand bij verstek
ter dood veroordeeld. Hij vestigde zich in Middel-
76
B o e k b espreki n g e
