1
nam met slechts een enkel koffertje waarin zich
een schrijfblok en twee schetsboeken bevonden.
Zijn vrouw nam aanzienlijk meer mee. In Parijs
hebben ze oponthoud en dat gebruikte de schilder
om te tekenen. Eenmaal in Spanje bleef hij teke
nen. In zijn archief bevinden zich twee schets
boekjes boordevol tekeningen in potlood. Overal
schreef hij bij welke kleur alles had, welke sfeer,
waar de schaduwen waren: 'de muur langs de weg
in de schaduw met een lichte vlek bij de opening.'
Naast het schilderen van landschappen en
straatjes, bleef hij studeren op mensenfiguren en
stillevens. Er zijn schetsboekjes met enkel por
tretten, met lichaamshoudingen en van een stuk
dik papier met op de achterkant gedrukte tekst
heeft hij kleine stukken gesneden en daarop vro
lijke naakten geschilderd. Met evenveel plezier
componeert hij bloemstillevens. Hij beschrijft in
een brief vanuit Den Haag wat er met hem
gebeurt tijdens het schilderen ervan:
'Mijn rozen, juffrouw Zwartendijk, heb ik op
een verrukkelijke zondagmorgen in Middelburg,
jaren nadat ik uit Parijs weg was, geschilderd in
misschien een half uur van hevige spanning en
toen zij klaar waren, had ik het prettige gevoel,
dat ik iets gemaakt had, waar ik lang trotsch op
kon zijn, één van de weinige keren, dat me dat is
overkomen.'
Neujean heeft een groot deel van de wereld
gezien. Hij was niettemin van mening dat een
schilder de emotie die hij zoekt en vorm wil
geven op zijn doek, ook in zijn omgeving en in de
kleine dingen om hem heen kan vinden. 'Men
hoeft zich niet verder dan 1 km rondom zijn ate
lier te bewegen om zijn hele leven te kunnen
trachten zich in zijn innerlijke betekenis te ver
diepen.' schrijft hij in de jaren vijftig. Neujean
reist om zijn vrouw 'afwisseling en het genot te
geven'; hij genoot dan van haar en tekende intus
sen. Hij reisde in rust en om 'weer met nieuwe
moed de dagelijkse dingen des levens onder de
ogen te zien.'
Neujean bleef zijn leven lang schilderen en
exposeren. Hij overleed in 1959. Zijn archief
belandde bij het RKD3.
Noten
1. Het Kunstmuseum in Middelburg was bedoeld om een
Zeeuwse collectie van hedendaagse kunst in stand te
houden. Het werd vanaf eind negentiende eeuw in de
tuin van het Schuttershof gevestigd en werd in 1961
gesloten.
2. Het pand 'De Steenrotse' stond aan de Dwarskaai 24
te Middelburg. Het werd vernietigd in 1940 tijdens de
bombardementen op de stad. Zie: De restauratie van het
huis genaamd 'In de Steenrotse' te Middelburg, A.A. Kok,
1924.
3. Het archief over het werk van A.B. Neujean bevindt
zich in Den Haag bij het RKD Nederlands Instituut voor
Kunstgeschiedenis, NL-HaRKD.0170.
Verder was de Krantenbank Zeeland en Delpher een rijke
bron van informatie en was Otto de Meij zo vriendelijk
mij de afbeelding van de Walcherse boer te tonen.
't Is vol van schatten hier
