de riem voor de Nederlanders die nu in Ameri ka woonden en die zich zorgen maakten over het 'kleine Holland' dat zo gebukt ging onder de Duitse bezetting.11 In de volgende drie jaar reisde Juliana vaker naar de VS vanuit haar woonplaats in Canada. Een van de doelstellingen was om het anti-Nederlandse sentiment dat was onstaan toen Wilhelmina naar Londen vluchtte, te ontkrachten. De NIB wilde laten zien dat Nederland strijdlus tig terugvocht. Juliana benadrukte in speeches en interviews, zoals een radio-uitzending van 17 juni 1940 op de Canadese radio, dat de Neder landse bevolking weliswaar leed onder de Duitse onderdrukking, maar dat ze echte hulp nodig had van Amerika, geen medelijden: Medelijden is voor de zwakkeren en ons verschrikkelijk noodlot heeft ons sterker gemaakt dan ooit tevoren. Het onze is een gigantisch gevecht, niet alleen voor een natie, maar voor alle naties. Niet alleen uw en onze levens, maar ook onze gewetensvrijheid wordt bedreigd.12 In 1940 en 1941 was Amerika nog niet be trokken in de oorlog maar president Roosevelt wilde het land daar wel op voorbereiden. Hij had moeite om steun te vergaren voor militaire hulp aan Engeland en andere bezette landen in Europa en maakte zich enorm zorgen dat Engeland geen stand zou weten te houden tegen de Duitsers. Hij schreef in juni 1941 aan Juliana dat hij erg blij was met haar bezoeken aan verschillende plekken in Amerika omdat hij vond dat deze veel goed deden.13 In oktober 1941 schreef Juliana vol enthousi asme aan Eleanor Roosevelt over een aanstaande logeerpartij bij de Roosevelts op hun buitenver blijf in Hyde Park en hoe ze er naar uitkeek haar 'twee stoute kinderen' mee te nemen.14 De kleine prinsesjes maakten een goede indruk op de pre sident en zijn vrouw. In haar dagelijkse kranten column, My Day, van 6 november 1941, vertelde Eleanor Roosevelt hoe Beatrix en Irene eerst bang waren van Fala, de hond van de president. Maar dat ze hun angst zo overwonnen dat ze de hond door de kamer achterna gingen zodat de president de hond moest redden door hem op te pakken.15 Koningin Wilhelmina kwam in de zomer van 1942 naar de VS. Juliana had in de buurt van Hyde Park een zomerhuis gehuurd waar haar moeder ook kon komen logeren. Het bezoek van Hare Majesteit was een enorm PR-succes: als eerste Nederlandse koning(in) sprak ze het Amerikaanse congres toe en van FDR nam ze een marineschip in ontvangst. De banden tussen de families Van Oranje en Roosevelt werden in 1943 nog nauwer: na de geboorte van prinses Margriet in een Canadese ziekenhuiskamer, die tijdelijk tot extraterritoriaal gebied verklaard werd zodat de baby niet de Ca nadese nationaliteit zou verkrijgen, vroeg Juliana aan FDR of hij peetoom wilde worden.16 Zijn brief met gelukwensen ondertekende FDR als 'affectio nately your old uncle'. Juliana ondertekende haar antwoord met 'your affectionate little niece'.17 Net voor Eleanors verjaardag in oktober 1943 kwamen Juliana en haar kinderen weer logeren op Hyde Park. Eleanor liep nog steeds niet erg warm voor Juliana. 'Ze is lief en simpel', schreef ze haar vriend Joseph Lash, 'ik nam haar mee naar de Morgenthaus [goede vrienden] gisteren maar ik vind haar niet makkelijk om mee te praten.'18 Er volgden nog vele bezoeken van de jonge prinses aan het echtpaar Roosevelt. Het laatste bezoek vond plaats in maart 1945, een paar weken voor het overlijden van de president. Na zijn dood schreef een erg emotionele Juliana zijn weduwe: 'Het is fantastisch om te denken hoe u was. Het is fantastisch te denken dat er mensen zoals u zijn, dat het mogelijk is om te zijn als u.'19 Na-oorlogse periode De na-oorlogse periode in het nogal bekrompen Nederland moet moeilijk geweest zijn voor Juliana. In Canada en de VS was ze vrij geweest om haar mening te verkondigen, en had ze een 18 Bijzondere vriendschap Roosevelt en Oranje

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland | 2019 | | pagina 20