l=l=STIVAI.
NllïUWI:
MUZIEK
JStM
de doorlopen procedure een opdracht tot ontwerp
te geven aan Xenakis en Willem Buys.
Het eind van dit liedje was dat de beoogde
metamorfose van de Kloveniersdoelen niet door
ging. En uiteindelijk de toch al onvermijdelijk
geachte verbouwing de rust deed terugkeren.
Naast de toch beperkte ruimte van het gebouw
en de problematische klimaatbeheersing in het
podiumgedeelte, bood de achterliggende tuin bij
goed weer een ideaal terras voor de evenementen
tegen een prachtig decor.
Vele malen is gepoogd het tuingedeelte om te
vormen tot openlucht theatervoorziening.
Het bleef een verzoek aan dovemans oren. De
beperkingen die deze huisvesting steeds knellen-
der deed voelen, dreven Ad van 't Veer naar de
Grote Kerk van Veere. De aantrekkingskracht van
deze ruïneuze plek op het publiek werd vooral be
wezen door de overweldigende presentatie van de
"Oresteia" van Xenakis, geregistreerd door Johan
Simons, 1996 Psalm 122 van Willem Breuker en
de Mattheüs Passion in de vernieuwende versie
van Pieter Jan Leusink.
De Rijksgebouwendienst was al jaren op zoek
naar een vaste exploitant voor de Grote Kerk van
Veere en had het plan om de ruïne in een be-
drijfszekere staat te brengen. Om dat te bevorde
ren lag een bedrag van enkele miljoenen guldens
te wachten op een avontuurlijke programmeur.
Gesterkt door de ervaring met de grotere produc
ties wist Ad van 't Veer zijn bestuur te overtuigen
van de schier onbeperkt ruimtelijke mogelijkhe
den van de Grote Kerk. Eindelijk ruimte voor de
grote orkestwerken vanaf ongeveer 1900.
De regie van de verbouwing lag nu in handen
van de Rijksgebouwendienst, met als karak
teristiek gevolg dat Ad van 't Veer zich in zijn
competenties bedreigd voelde. Een terugkeer naar
de Kloveniersdoelen kon niet uitgesloten worden!
William Verstraeten, een vaste organisator van
beeldend werk in de Kloveniersdoelen, kwam op
het lumineuze idee om bij de verbouwing van
de Kerk uit te gaan van de nog overduidelijk
zichtbare restanten van de verbouwingen tot
kazerne uit de tijd van Napoleon. Daarmee werd
een impasse doorbroken en kon aan een grondige
reconstructie worden begonnen.
Terwijl de werkzaamheden vorderden kreeg
Ad van 't Veer een hersenbloeding, die de
toekomst een rampspoedig perspectief gaf. Hij
ZATERDAG 19 JUNI TOT EN MET ZATERDAG 10 JULI 1982
DE VLEESHAL EN KUIPERSPOORTTHEATER MIDDELBURG
FESTIVAL WORKSHOP-COMPUTERMUZIEK
MET DE UPIC VAN IANNIS XENAKIS
MOORD IN DE CUYPERSPOORT
MUZIEKTHEATER VAN LEOCUYPERS
MET VIDEO-INTEGRATIE VAN FRANS ZWARTJES
FILMFESTIVAL SAMENGESTELD DOOR FRANS ZWARTJES
JAZZ- EN NIEUWE MUZIEK KONSERTEN
INLICHTINGEN, KAARTVERKOOP, WORKSHOP-OPGAVE
FESTIVAL NIEUWE MUZIEK POSTBUS 15
4330 AA MIDDELBURG TELEFOON 101180) 15256 26640
Poster festival Nieuwe Muziek 1982. ZB, Beeldbank Zeeland,
rec.nr. FNM_9383.
herstelde in zoverre, dat hij zijn werkzaamheden
kon hervatten. Maar zijn uitputtende werkwijze
om bij nacht en ontij van hot naar her op zoek
te gaan naar nieuw talent en repertoire was niet
meer mogelijk. Wat bleef was zijn in jaren opge
bouwd netwerk van scheppende en uitvoerende
kunstenaars in alle disciplines.
Daaruit kon hij putten tot in lengte van jaren
en dat maakte hem doof voor opmerkingen over
pensioenleeftijd of herhaalde suggesties en mee
denken over zijn opvolging.
In de laatste fase van de verbouwing van de
Grote Kerk lanceerde Ad van 't Veer de gedachte
om de wereldberoemde Franse ontwerper Philippe
Starck de opdracht te geven zich te belasten met
de gedetailleerde afwerking van deurkrukken
e.d. en ook het meubilair. Dat alles leidde tot een
onbespreekbare werkrelatie, met als resultaat
dat een nieuw bestuur nodig was om deze knoop
door te hakken. Dat gebeuren voegde zich in het
beeld van Ad van 't Veer als grootverbruiker van
voorzitters.
100
Ad van 't Veer
