werelddelen terechtgekomen, onder
andere in Australië. Hier ontwikkelde
de soort zich in het gematigde klimaat-
gebied tot een welig tierend onkruid.
Rond 1900 kwam M.A. Howard daar
op het idee er een cultuurgewas van te
maken. In 30 jaar zag hij kans een suc
cesvolle zaaizaadproductie op te zetten,
waarna de soort het belangrijkste voe
dergewas van het land werd. In 1960
was de geschatte oppervlakte die met
deze klaver was ingezaaid ca. 100.000
km2. De soort zorgt, zoals zoveel vlin
derbloemigen, met behulp van bacterie
knolletjes aan de wortels voor het vast
leggen van stikstof uit de lucht. Mits er
voldoende fosfaat aanwezig is, groeit de
soort op allerlei, zelfs zeer zure bodems.
Inmiddels zijn er tientallen cultuurvari
ëteiten ontwikkeld, die ook naar
Noord- en Zuid-Amerika worden geëx
porteerd, zodat deze soort nu een kos
mopoliet is geworden.
maar bij sommige ras
sen kunnen de plan
ten een diameter van
bijna 2 meter en een
hoogte van 60 centi
meter bereiken. Nog
steeds vindt verspreiding als
wol-adventief plaats, maar nu terug
richting Europa: dit betreft de door de
veel robuustere groeiwijze te herkennen
variëteit oxaloides. Deze is veel in
Engeland gevonden en volgens de lite
ratuur in de jaren '50 ook in Zeeuws-
Vlaanderen bij Clinge.
Hoe klein de aantallen in Zeeland ook
mogen zijn, authentiek wilde popula
ties van cultuurgewassen zijn altijd zeer
belangrijk voor het in stand houden van
een brede genetische basis. Het voorko
men aan de grens van het soortsareaal is
daarbij extra interessant, omdat de
soort daar laat zien wat hij aan leefom
standigheden nog net tolereert.
Klavervreter
Orobanche minor
Een weinig deftige naam,
Klavervreter. Als je niet beter weet
zie je een Bourgondisch tafereel voor je
waarbij grote hoeveelheden klaver met
weinig manieren naar binnen worden
gewerkt. In het echt gaat het er echter
heel wat subtieler aan toe. De
Klavervreter parasiteert, en zoals het
een goede parasiet betaamt, laat hij zijn
gastheer in leven. Hij heeft geen blad
groen en dus zou je je kunnen afvragen
of we hier wel met een plant van doen
hebben.
De Klavervreter behoort tot de myste
rieuze groep van de bremrapen en kent
illustere kompanen als Walstrobrem-
raap, Bitterkruidbremraap en Klimop
bremraap. Niet datje de twee laatstge
noemden in Zeeland zult aantreffen:
Zeeland is niet rijk bedeeld met deze
groep planten. Maar wel met
Klavervreters. Die moet je juist in onze
streken zoeken. Op onverwachte plaat
sen, in onverwachte aantallen. Denk
Mi-vlinder;
een klaverspecialist Bij ons blijft hij klein,
Wv.W
134
