in de voormalige broedgebieden in
Zeeuws-Vlaanderen maar op zeer
beperkte schaal voorkomt. Ook in
Vlaanderen en Noord-Frankrijk is de
Grauwe gorzenpopulatie door verande
ringen in het landelijk gebied sterk
achteruit gegaan.
De achteruitgang van de Grauwe gor
zenpopulatie staat niet op zichzelf. Ook
andere vogels die leven in het agrarisch
gebied, zoals Veldleeuwerik en Patrijs,
nemen de laatste decennia in aantal af.
Mogelijk zullen maatregelen als braak
legging en aanleg van kruidenrijke
akkerranden op termijn wel bijdragen
aan het behoud van deze voor Zeeland
zeer kenmerkende akkerlandsoorten,
maar het is niet denkbeeldig dat aanvul
lende maatregelen nodig zijn. Het feit
dat er bij de telpost Breskens nog steeds
ieder voorjaar enkele tientallen Grauwe
gorzen worden opgemerkt, suggereert
dat veel vogels toch nog even een kijkje
komen nemen!
A.W
Sponsbekerzwam
Daleomyces phillipsii
De meeste van onze paddestoelen
spelen in de natuur een rol bij de
albraak van organisch materiaal. Daarbij
zijn specialisten, die zich beperken tot
het albreken van één bepaald soort
afval, bijvoorbeeld dennenhout of
paardenmest, maar ook generalisten die
het veel minder nauw nemen. Een apar
te positie wordt ingenomen door de
brandplekzwammen.
Oecologisch gezien vormen die brand
plekzwammen een zeer merkwaardige
groep. Ze komen uitsluitend voor op
plaatsen waar brand gewoed heeft.
Daarbij gaat het om hoge temperaturen:
een bermbrandje of een strovuurtje
levert geen geschikte groeiplaatsen op:
pas als er hout verbrand wordt, ont
staan er condities waarin brandplek-
fungi gedijen. De soorten hebben
onderling een sterk verschillende voor
keur. De ene soort verschijnt bij wijze
van spreken zodra de vlammen gedoofd
zijn, terwijl de andere pas opduikt als
een brandplek zodanig met mos over
groeid is dat-ie nauwelijks meer als
brandplek te herkennen is. Kritisch zijn
brandplekzwammen ook: zodra er aan
een vuurtje autobanden, petroleum of
andere chemische stoffen te pas zijn
gekomen, blijven ze weg.
De Sponsbekerzwam was tot voor kort
niet uit Nederland bekend. De eerste
vondst dateert uit de jaren '80 en betrof
een vindplaats in de Zak van Zuid-
Beveland, in de omgeving van
Oudelande. Het was een piekwaar met
iepziekte aangetaste iepen verbrand
waren, en waar vervolgens snoeihout
uit een nabijgelegen boomgaard was
verbrand.
De Sponsbekerzwam lijkt totaal niet op
de meeste andere bekerzwammen, die
meestal de vorm van een ondiepe scho
tel vertonen. Het witgele, soms iets roze
getinte vruchtlichaam is sterk gewon-
155
