Heemst
rasscherm. Zoals de naam aangeeft zijn
alle leden van dit geslacht gebonden
aan natte ecosystemen. Apium graveo-
lens eveneens, zij het dat het milieu
behalve nat ook brak moet zijn.
Overigens gedraagt Selderij in onze tui
nen zich niet als de brakke waterplant.
Hier zijn het de ideale geschapen condi
ties die de plant vitaal houden. De
naam graveolens duidt trouwens op het
feit dat de plant vaak in tuinen
gekweekt wordt.
Selderij is verbreid in de gehele gematig
de zone, in kustgebieden en lokaal in
het binnenland op zoute plaatsen. In
Zeeland prefereert Selderij brakke plaat
sen met een kruidenvegetatie. Vaak is
Selderij te vinden in gezelschap van
Heemst (Althaea officinalisop hoger
gelegen vloedmerken in binnenlandse
kreken. Zeebies Scirpus maritimusen
Zilt torkruid Oenanthe lachenalii) zijn
ook vaak standplaatsgenoten. Meestal is
er op de groeiplaatsen sprake van con
tact tussen zout en zoet water. Aan dijk-
voeten bijvoorbeeld, en op hoge oever-
wallen aan de kust. Binnendijks is de
soort te vinden op de randen van oude
kreken en ook soms sloten.
Ondanks de variatie aan groeiplaatsen,
is Selderij beslist niet algemeen.
Zeeland neemt de belangrijkste plaats
in in het Nederlandse kustversprei-
dingsgebied. Selderij wordt van ouds
her voor allerlei doeleinden gebruikt.
Reeds in de oudheid komen we de
plant tegen. Selderij werd bijvoorbeeld
bij begrafenismaaltijden gegeten en de
Romeinen vlochten er zelfs grafkransen
van. Ook in ander verband werd
Selderij gebruikt. Men zegt dat Selderij
ook de geslachtsdrift opwekt. In ons
land en ook daarbuiten werd Selderij
daarom vaak gebruikt om ons gedo
mesticeerde huisvee tot voortplanting
aan te zetten. Deze laatste praktische
overwegingen hebben er wellicht toe
geleid Selderij als zinnebeeld voor de
vruchtbaarheid te gaan gebruiken. Een
afrodisiacum met brede toepassingen!
R.B.
Althaea officinalis
Heemst is een opvallende plant
door de iets paarsroze getinte,
grote witte bloemen en de bleek grijs
groene bladeren. De hoogte van de
plant kan meer dan een meter bedra
gen, dus is het ook in dat opzicht geen
soort die je gauw over het hoofd ziet.
De Heemst is lid van de kaasjeskruidfa
milie en dat is te zien aan de zaaddoos
jes, die veel weghebben van een plat
Edammertje.
Hoewel zuidelijk van ons land de
Heemst in verschillende zoetvochtige
milieus voorkomt, geldt de soort in
Nederland als een typische brakwater
plant. Het meest uitgesproken komt dat
tot uiting op de Zuid-Hollandse eilan
den, waar de plant langs het Haringvliet
en het Hollands Diep buitendijks
groeit. In Zeeland komt dat nooit voor;
hier geldt de Heemst veeleer als een
176
