diverse oorzaken als jacht, waterveront
reiniging, verlies aan leefgebied
(Deltawerken), verstoring en verdrin
king (in netten) nam hun aantal sterk
af. In het midden van de vijftiger jaren
zijn de zeehonden voor het eerst per
vliegtuig geteld en werd het aantal
geschat op 800. Eindjaren '70 werd er
algemeen van uitgegaan dat de zee
hond, op enkele verdwaalde dieren na,
uit het Deltagebied was verdwenen.
Door beschermende maatregelen zijn er
nu weer enkele permanente kolonies in
het Deltagebied. Sinds f985 worden er
weer regelmatig zeehonden in het
Deltagebied gesignaleerd. Tot ca. f985
ging het steeds om 3 tot 6 exemplaren.
Daarna is dit aantal jaarlijks gegroeid.
Tiet totaal aantal zeehonden in het
Deltagebied bedraagt op dit moment
zo'n 90 exemplaren: bij de vliegtuigtel
ling van 3 augustus 2000 werden er 95
exemplaren - waaronder 3 jongen -
geteld. Alhoewel het aantal zeehonden
in het Deltagebied zich de laatste jaren
dus in positieve zin ontwikkelt, is het
nog te vroeg om te kunnen concluderen
dat hier een levensvatbare populatie is
ontstaan.
Zeehonden staan bekend als betrekke
lijk nieuwsgierig en lijken zich in het
water vaak weinig aan te trekken van
menselijke aanwezigheid. In het water
zijn de dieren in hun element, op de
droogvallende platen worden de dieren
echter makkelijk verstoord. De voort-
plantingstijd (half-juni tot eind-
augustus) is de meest kritische periode.
Absolute rust op de zandplaten tijdens
laagwater is dan essentieel omdat dan
het werpen en zogen van de jongen
plaatsvindt. Vanaf f990 worden er weer
zeehonden geboren in zowel de
Westerschelde als in de Oosterschelde
en de laatste jaren ook in de Voordelta.
De Westerschelde is een estuarium dat
ten gevolge van de getijdenwerking en
de overgang van zoet Scheldewater naar
zout Noordzeewater zeer gradiëntenrijk
is. Ook de Oosterschelde is rijk aan gra-
Gewone zeehonden
44
