Lamsoor
Gerande schijnspurrie krijgt 's zomers
duidelijke, lichtroze tot witte bloemen,
met een middellijn van ongeveer een
centimeter. Alhoewel deze soort niet,
zoals Zeekraal, langs de schorrand met
veel gollwerking groeit, vormen open
staande bloemen in een frequent over
stroomde kom een kwetsbare factor.
Gerande schijnspurrie heeft voor dit
euvel een slim mechanisme ontwikkeld.
Zo gauw namelijk de bloemkroon bij
het stijgen van het water ondergedom
peld wordt, klapt zij dicht. Zo kunnen
de bloemen stroming en golfslag weer
staan, en blijft het stuifmeel droog. Men
kan in het bezoekerscentrum bij het
Verdronken Land van Saeftinghe het
fenomeen van de dichtklappende
bloem uitvergroot aanschouwen, door
zelf een aquarium, met daarin een
bloem-model, vol water te pompen.
G-J.B.
Limonium vulgare
De naam Lamsoor is een voortdu
rende bron van misverstanden in
het Zeeuwse. Dat komt omdat met de
dialectnaam Lamsoor een heel andere
plant bedoeld wordt dan de Lamsoor
uit de plantenboeken. In dialect wordt
het jonge blad van de Zulte of Zeeaster
Lamsoor genoemd; dit blad wordt als
groente gegeten. De echte Lamsoor
heet in Zeeland Schorreblomme,
Zwinneblomme of (zelden) Schaepe-
oare (=schape-oor) en is voor mensen
niet eetbaar. Overigens kan het blad van
Zulte en van Lamsoor in een jong stadi
um tamelijk sterk op elkaar lijken. Een
verschilkenmerk dat echter altijd opgaat
is het stekelpuntje aan de top van het
lamsoorblad: de middennerf steekt als
het ware een eindje buiten de bladrand
uit en eindigt in een stekelig puntje.
Lamsoor is op schorren een veel voor
komende plant. Maar ook is het een
soort die sluipenderwijs achteruitgaat.
Bekijken we het aantal uurhokken waar
in de Lamsoor voorkomt dan lijkt er
niet zoveel aan de hand. Maar het
gemiddeld aantal individuen per uur-
hok - dat nooit geregistreerd werd -
moet onvoorstelbaar geslonken zijn.
Vroeger werden schorren betiteld als
'de Zeeuwse heide', omdat ze in dezelf
de tijd dat in het oosten van het land de
heide bloeit, helemaal paars zagen van
de bloeiende Lamsoor. Dat lijkt defini
tief verleden tijd. Twee oorzaken zijn
daarvoor met name aan te wijzen. Om
te beginnen is de Lamsoor een zout-
plant pur sang, die in brakke schorren
als het Verdronken Land van Saeftinghe
en de schorren van Bath nauwelijks
voorkomt. En juist de meer zilte schor
ren, zoals langs de Grevelingen en in
het Sloe- en Braakmangebied, zijn in
oppervlakte sterk achteruitgegaan als
gevolg van inpolderingen en de aanleg
van de Deltadammen.
Andere schorren, zoals die van het Zwin
en de schorren voor de Paulinapolder,
zijn in de loop der jaren dermate hoog
opgeslibd dat het 'lamsoorstadium' er
voorbij is. De Lamsoor wordt dan opge-
62