Schorviltbij
kort tevoren in 1943 de Schorzijdebij
voor het eerst was beschreven. Deze vrij
recente ontdekkingen geven aan dat er
nog veel te leren is over de fauna van
schorecosystemen. Het nog maar kort
geleden ontdekken van de Schorzijdebij
houdt trouwens verband met de grote
gelijkenis die verschillende soorten zij
debijen soms met elkaar hebben. De
Heidezijdebij lijkt bijvoorbeeld sterk op
de Schorzijdebij. Overigens lijkt de
Schorzijdebij in geen enkel opzicht op
zijn parasiterende belager, de Schor-
viltbij.
R.B.
Epeolus tarsalis ssp rozenburgensis
Toen de Schorviltbij in 1949 door
bijen- en wespenkenner J.E van
Lith in het Tijdschrift voor Entomologie
voor het eerst beschreven werd, werd
deze fraaie bij beschouwd als een com
pleet nieuwe soort. Tegenwoordig
wordt de Schorviltbij beschouwd als
een aparte ondersoort van een bij, waar
van de oorspronkelijk beschreven soort
rond de Kaspische zee leeft.
Viltbijen zijn ook voor een leek direct te
herkennen aan hun kleurige en
contrastrijke uiterlijk en aan de room
witte viltvlekken op de bovenkant van
het achterlijf. Die viltvlekken bestaan
uit dichtbijeenstaande korte haren. De
Schorviltbij is goed van andere viltbijen
te onderscheiden door de knobbelvor-
mige verdikking tussen de ogen en het
donkere uiterlijk. Viltbijen zijn koe
koeksbijen, dat wil zeggen dat de larven
opgroeien in het nest van een andere
bijensoort. Het vrouwtje van de
Schorviltbij doorboort de nestwand van
een broedcel van de Schorzijdebij en
legt dan haar ei. Het eigen ei van de
Schorzijdebij wordt verstoord of opge
geten, zodat de in de broedcel opgesla
gen voedselvoorraad volledig door de
larve van de Schorviltbij kan worden
opgegeten.
De Schorviltbij is nooit buiten het
Deltagebied gevonden. De soort werd
ontdekt in het natuurreservaat de Beer,
maar dit prachtige gebied werd korte
tijd later opgeofferd aan industrievesti
ging. Aan het begin van de jaren '70
werd de Schorviltbij herontdekt in het
Verdronken Land van Saeftinghe. De
soort werd daar in f976 voor het laatst
gevangen. Ondanks gerichte speurtoch
ten kon de Schorviltbij in de jaren '90
hier aanvankelijk niet meer worden
teruggevonden. In f999 werd de
Schorviltbij echter herontdekt bij de
Kaloot, vlakbij de kerncentrale van
Borssele. In september 2000 werden
weer drie exemplaren gezien in een
kolonie van vele duizenden Schor-
zijdebijen in het Verdronken Land van
Saeftinghe.
Als parasiet is de Schorviltbij niet in
staat om zelf nectar en stuifmeel te ver
zamelen. Zijn gastheer, de Schorzijdebij
is echter volledig gespecialiseerd op de
Zeeaster. Dus ook de Schorviltbij is uit
sluitend te verwachten in gebieden met
67
