kan de wetenschappelijke naam van
de Zebra-anemoon slechts onzeker
genoemd worden (zie verder Ates,
1999).
Van Engeland is een geheel groene
Paardenanemoon onder de naam
Actinia prasina beschreven. Het is
niet onmogelijk dat geheel groene
Paardenanemonen, die een paar maal
in Zeeland zijn waargenomen (Ates,
1997), tot deze of een andere, verwante
soort behoren.
Beide soorten zijn aangepast aan
het leven in het intergetijdengebied,
want zij kunnen veel beter dan ander
zeeanemonen tegen hoge temperaturen
en tegen uitdroging. Bovendien
verdragen zij wisselende zoutgehaltes
en dat maakt ze heel geschikt voor
gebieden zoals riviermondingen. Waar
zij echter helemaal niet tegen kunnen is
zandtransport - ofwel een voortdurend
bombardement met zandkorrels (Den
Hartog, 1961).
maximaal
aardenanemoo,
Van de Zebra-anemoon is wat dit betreft
weinig met zekerheid bekend. Zeker
is dat levende jongen voortgebracht
worden die in het lichaam van een
volwassen dier tot ontwikkeling
komen (zie Ates, 1997: foto 11). Van
de Paardenanemoon is aanzienlijk
meer bekend. Misschien loopt de
voortplanting van beide soorten niet
erg uiteen. De levende jongen van
de Paardenanemoon worden langs
ongeslachtelijke weg voorgebracht!
Verspreiding
In tegenstelling tot de Paardenanemoon
heeft de Zebra-anemoon in Nederland
een beperkte verspreiding. Het is een
typisch Zeeuwse soort. Op een paar
plaatsen op Walcheren kun je hem
vinden. De Paardenanemoon komt
daar ook voor, iets hoger in het eb- en
vloedgebied. De laatste wordt trouwens
gemeld van grote delen van het
noordelijk halfrond. Paardenanemonen
met zebra-strepen zijn spaarzaam
bekend van Groot-Brittannië en de
Middellandse Zee (Ates, 1999). Zolang
er geen DNA-onderzoek gedaan
wordt, is hun onderlinge verwantschap
onzeker.
De Zebra-anemoon komt voor
zover bekend alleen voor in het
intergetijdengebied en in de eerste
meters daaronder. De Paardenanemoon
is ook wel van diepere plaatsen
gemeld, tot op 8 m diepte, maar
dat is heel bijzonder. Beide soorten
vind je vaak drooggevallen, vooral
aan de zij- en onderkant van stenen.
De Zebra-anemoon valt niet bij elk
tij droog. Paardenanemonen, d.w.z.
de hoogst gelegen exemplaren, vallen
bij het merendeel van de laagwaters
droog. De tentakels zijn dan meestal
ingetrokken, waardoor de dieren
lijken op een klodder gekleurde
gelei van maximaal zo'n 3 cm hoog.
72
Jauna fedandica
