STEENRODE
HE1DEL1BEL
Sympetrum vulgatum
v*i
2r Y*
Rienk Geene
Hoe rood is een baksteen? De interpretatie van
rood-varianten is uiteraard subjectief, maar
twee van de soorten Heidelibellen lijken wel zeer
sterk op elkaar: de Bruinrode heidelibel en de
Steenrode heidelibel. Alleen al de namen geven
aan dat ze op elkaar lijken in de variaties van
bruinrood versus steenrood! Persoonlijk vind ik de
rode tint van de Steenrode heidelibel veel meer
naar wijnrood of roze nijgen dan naar bakstenen,
die zijn namelijk best vaak bruinig, daar hebben
we voor de determinatie dus niets aan. Zelfs na
vele jaren oefenen kan ik zonder de exemplaren
te vangen de soort niet bepalen, met name de
niet uitgekleurde dieren leveren problemen op.
Het is wel altijd mogelijk om te bepalen dat een
libel tot dit soortenkoppel behoort, hoewel men
ook nog op andere soorten verdacht moet blijven
zoals de Zuidelijke heidelibel. Goed uitgekleurde
mannetjes van dit soortenkoppel zijn vaak wel
te herkennen aan de twee lichte banden op het
borststuk, deze zijn vaak gelig of mica-actig
doorzichtig. Bij goed uitgekleurde exemplaren
Vrouwtje
•<k
- -*ar%e.
van de Steenrode heidelibel zijn deze banden
rood aangelopen met name aan de onderkant.
Maar bij minder uitgekleurde exemplaren van
beide soorten zijn deze banden gelig en daardoor
"licht" en opvallend, waardoor ze bijna niet van
elkaar te onderscheiden zijn.
Het kenmerk van de "snor", dit is de zwarte streep
tussen ogen en 'neus', is ook bij niet uitgekleurde
dieren zeer bruikbaar.
Wijfjes kunnen met enig geduld (en een goede
verrekijker) wel op basis van de legschede uit
elkaar gehouden worden.
BIOTOOP
De Steenrode heidelibel is een soort van laag-
veenmoeras en andere milieus rijk aan organisch
materiaal, daarnaast komt de soort voor in ven
nen, duinpiassen, e.d. Het areaal van deze soort
strekt zich in het oosten uit door de toendra en
taiga van Siberië tot Japan.
Volwassen dieren worden in Zeeland veel in de
duinen waargenomen en daarnaast met name in
het zuidoosten van onze provincie.
Voortplanting is vrijwel gebonden aan gebieden
met zandgrond. De kleigronden van Zeeland zijn
waarschijnlijk ongeschikt als voortplantingsge-
bied. De redenen hiervan zijn niet geheel duide
lijk maar hebben ongetwijfeld van doen met de
waterkwaliteit.
GEDRAG
De Steenrode heidelibel wordt veel minder vaak
dan de Bruinrode heidelibel ver weg van het
water aangetroffen. Deze soort vliegt ook vaak in
dennenbossen e.d.
11 6 Fauna Zeefandica
