PSEUDOMALUS AURATUS
PSEUDOMALUS PUS1LLUS
PSEUDOMALUS V10LACEUS
Van alle soorten die tot dit geslacht horen, is Pseudo-
malus auratus binnen Nederland wel de meest voor
komende. Ook in Zeeland is ze goed vertegenwoordigd.
Verspreid door de provincie is de soort 40 keer aange
troffen, waarvan een hoog percentage met behulp van
een malaiseval. Dit geeft de indruk dat deze soort onder
bemonsterd is.
P. auratus is overal aan te treffen, vooral op zonnige
plekjes op vlier en braam. Ze parasiteert op stengelbe-
wonende graafwespen, waarvan Pemphredon lethifer
de meest gewone is. Opvallend is dat deze graafwesp
juist graag nestelt in de stengels van braam. Een andere
in Zeeland voorkomende gastheersoort is Pemphredon
lugubris en vermoedelijk ook verschillende Trypoxylon
soorten.
Net als haar belangrijkste gastheersoort brengt P. aura
tus een tweede generatie voort binnen een seizoen. De
ontwikkeling van de larven duurt slechts 3 weken, zodat
de tweede generatie al in juli het nest kan verlaten.
In 1999 werd deze goudwesp twee maal aangetroffen
in Burgh. In 2003 nog een exemplaar in Saeftinghe en
in 2004 een in Aardenburg. Voor Nederland is de soort
beperkt tot het Zuidoosten en ze is niet algemeen. Over
de levenswijze is ook van deze soort nog maar weinig
bekend. Er is wel al enige studie gedaan naar de gast
heersoorten. Door het uitkweken van braam- en wil
genstengels is men te weten gekomen, dat in elk geval
Pemphredon lethifer gastheer is. Volgens Du Buysson
worden ook de in Zeeland aangetroffen Typoxylon cla-
vicerum, figulus, attenuatum geparasiteerd. De laatst
twee genoemde soorten zijn echter ook in Burgh aan
getroffen.
Pseudomalus violaceus komt verspreid in het hele land
voor, maar overal slechts sporadisch. Van Zeeland is ze
slechts bekend van Burgh, De Braakman en Zaamslag in
drie verschillende uurhokken. Waarschijnlijk is de meest
gewone gastheer van deze soort Pemphredon lugubris.
Deze graafwesp is in Zeeland algemeen verspreid, nes
telt in oud hout en leeft van bladluizen.
122 Fauna Zcelandica
