CROSSOCERES PAEM1PES
CROSSOCERES PODAGR1CEIS
CROSSOCERES PELEEEES
CROSSOCERES
QEADR1MACEEATES
f-L- Deze soort is landelijk afgenomen, hoewel het in de
oostelijke provincies nog steeds geen zeldzaamheid
is. In de duinen is C. palmipes vrijwel verdwenen. Ook
het Waddengebied zijn geen recente waarnemingen
bekend. Uit Zeeland is alleen een oude vondst bekend,
uit de omgeving
van Zoutelande.
Crossocerus podagricus behoort tot de minder algeme
ne soorten van het geslacht en dat geldt zowel in Neder
land als in de omringende landen. Klein (1996) noemt
de soort alleen in Zuid-Limburg algemeen en Blosch
geeft voor Duitsland de typering: wijdverbreid maar vrij
zeldzaam. Uit Zeeland was de soort tot voor kort alleen
bekend van een oude waarneming van Walcheren.
Tijdens het recente onderzoek is de soort aangetroffen
op 43 vindplaatsen, verspreid over 23 uurhokken.
Crossocerus pullulus is in Nederland, maar ook in de
rest van Europa een zeer zeldzame soort. In Nederland
zijn naast drie oude vondsten uit het Waddengebied en
één van Hoek van Holland slechts een vangst uit Noord-
Friesland en een twijfelachtige vondst uit Zuid-Limburg
bekend. Na 1980 is de soort alleen een aantal keren
aangetroffen in Flevoland. De jongste Zeeuwse vondst
is die van een mannetje op 12 juli 2000 op het voor
malig werkeiland Neeltje Jans (RB). Daarnaast was er
een vangst in 1997 in een malaiseval in Burgh. De soort
staat bekend als strikt aan de kust gebonden. Internati-
In het landelijke gegevensbestand is Crossocerus qua-
drimaculatus één van de meest verbreide soorten van
het genus, maar dat kan ook te maken hebben met het
feit dat deze soort door de gele vlekkentekening op het
achterlijf makkelijker te determineren is dan de meeste
verwanten uit het geslacht Crossocerus. In Zeeland is
deze soort in het verleden gevonden in de duinen van
Walcheren en Schouwen en de landelijke verspreidings
kaartjes lijken voor west-nederland een tamelijk sterke
onaal is de soort
beperkt tot de
zuidelijke kust-
regionen van de
Noord- en Oost
zee in Neder
land, Duitsland,
Denemarken en
Polen. Lomholdt
(1976; cit. Blosch) meldt dat Crossocerus pullulus nes
telt aan de voet van pollen Helm (Ammophila arenaria)
en Zandhaver (Elymus arenarius). De soort is overal
zeldzaam en het is onbekend waarom Crossocerus
pullulus zo strikt aan de kust gebonden is.
binding aan de
duinen aan te
tonen. De re
cente inventa
risaties, waarbij
Crossocerus quadrimaculatus in 20 uurhokken werd
aangetroffen, onderstrepen een zekere voorkeur voor
zandgrond, maar ze tonen tevens aan dat de soort ook
met kleigrond genoegen neemt.
160 Fauna Zeefandica
