UYLAEUS ANNULARIS
Brilmaskerbij
HYLAEUS BREVICORNIS
Kotsprietmaskerbij
UYLAEUS COMMUNIS
Gewone maskerbij
UYLAEUS CONEUSUS
Poldermaskerbij
De brilmaskerbij is in Zeeland geen algemene soort.
Waar de soort werd aangetroffen ging het steeds om
solitaire exemplaren. De soort staat bekend als een
bewoner van zand- en heidegebieden, die bovendien
sterk achteruit gaat. De soort is aangetroffen op pasti-
naak en op dauwbraam en het ging niet om afgevlogen
exemplaren.
Uit de Zeeuwse
waarnemingen
wordt duidelijk
dat de soort ook
in kleigebieden voorkomt, zij het in lage dichtheden.
Hylaeus brevicornis is een duinsoort, en de duinen van
Walcheren vormden in de tweede helft van de vorige
eeuw een aaneengesloten verspreidingsgebied. De soort
lijkt daar op zijn minst stevig in aantal te zijn verminderd.
Daar staat tegenover dat de soort in kleine duincom
plexen meer landinwaarts en in de Kop van Schouwen
in de afgelopen jaren wel is waargenomen, evenals in de
eendenkooi van Anna Jacobapolder. Brevicornis is op oude
vindplaatsen in
Zeeuws-Vlaan-
deren bijna niet
meer terugge
vonden, zodat
het erop lijkt dat
de soort, alles
bij elkaar geno
men, in Zeeland
tamelijk sterk in aantal verminderd is. Voor Nederland
in zijn geheel genomen is tot nu toe geen substantiële
afname gemeld.
De gewone maskerbij draagt zijn naam met recht, want
volgens de publicatie van Koster (1986) was de soort
zowel voor 1950 als na 1950 onze talrijkste Masker
bij. Voor de periode na 1980 geldt dat nog steeds. Met
47 uurhokken is Hylaeus communis momenteel onze
gewoonste soort. Daarmee is het landelijke kaartbeeld
helemaal gecorrigeerd, waarbij Zeeland zelfs lange tijd
als een witte vlek
in het kaartbeeld
gold. Het kaart
beeld vertoont
zowel landelijk
als regionaal een
tamelijk sterke
clustervorming.
Wellicht is er
sprake van een aantal regionale populaties, waartussen
betrekkelijk weinig uitwisseling plaatsvindt.
In Zeeland is Hylaeus confusus met 36 uurhokken na de
gewone maskerbij de talrijkste maskerbij en op de lan
delijke verspreidingskaart is te zien dat de soort al vanaf
de tweede helft van de vorige eeuw in deze regio sterk
vertegenwoor
digd was. Hylae
us confusus is
in ruim de helft
van de gevallen
aan g et roffen
in de duinen en
ook op de lan
delijke versprei
dingskaart nemen de duinen een belangrijke positie in.
In het laatste geval mag echter de vraag gesteld worden
in hoeverre hier sprake is van een waarnemers effect.
Ook in de zeekleigebieden is deze bij in Zeeland goed
vertegenwoordigd, en de suggestie dat de soort daar on
dervertegenwoordigd is, lijkt voor de Zeeuwse situatie
niet terecht.
H—ilWW
Bijen en wespen in Zeefantf 83
