Oppervlakkig gezien lijkt hij sterk op de strand krab, maar hij is lichter van kleur, oogt kwetsbaarder, en heeft uiteraard peddels.
Herkenning
Het rugschild is koffiefiltervormig, glad (zonder richels of bor
stels) en met 5 scherpe tanden aan beide zijkanten en 3 tanden
tussen de ogen, waarvan de middelste iets voor de twee bui
tenste uitsteekt. In de oogkas zitten twee naadjes (fissuren ge
naamd). De kleur van het rugschild is meestal grijsachtig blauw
tot zandkleurig bruin met een gebogen rij lichtgekleurde vlek
ken, net zoals bij de strandkrab. De breedte van het rugschild is
meestal niet groter dan 3,5 cm, maar kan oplopen tot wel 5,7
cm. De beweegbare vinger van de schaar is slank en eindigt in
een spitse scherpe punt. De binnenhoek van de pols (carpus)
van de schaarpoot heeft een grote en scherpe spitse tand en de
looppoten zijn korter dan de schaarpoten en de laatste twee de
len zijn aan de randen behaard. De laatste leden van het laatste
paar looppoten zijn afgeplat tot peddels en rondom behaard.
Bijzonderheden
Deze soort kan gevonden worden in de getijdenzone tot op
een diepte van 100 meter. Zoals de meeste zwemkrabben is
de gewone zwemkrab een snelle en agressieve krab en kan
hij erg goed zwemmen. De dieren leven op bodems met zand,
schelpengruis en stenen, maar ze hebben een voorkeur voor
schoon zand waarin ze zich gemakkelijk kunnen ingraven. Om
dat het zulke goede zwemmers zijn worden ze ook regelmatig
aan de oppervlakte waargenomen, vaak tussen drijvend wier.
Gewone zwemkrabben kunnen niet tegen te zoet water. 20
°/oo is de minimaal noodzakelijke Cl- concentratie. De gewone
zwemkrab is een uitgesproken carnivoor. Hij jaagt actief op zijn
voedsel, dat vooral bestaat uit kreeftachtigen, wormen en ste-
kelhuidigen. Zelf worden gewone zwemkrabben gegeten door
diverse vissoorten, waaronder kabeljauw, en door inktvissen als
de sepia of zeekat.
De gewone zwemkrab komt in alle Deltawateren verspreid en talrijk
voor en is ook veelvuldig aangetroffen in de Voordelta. Voor het Verse
Meer geeft de kaart geen records, maar dat beeld is inmiddels achter
haald dankzij de open verbinding die het Veerse meer weer heeft met
de zee. De verspreidingskaart van deze soort is ook een weerspiegeling
van de inventarisatie-activiteit. Het schijnbaar ontbreken van de soort
in het oostelijk deel van de Westerschelde en de Grevelingen is duide
lijk een waarnemingseffect.
Zeefauna in Zeefand 125