Damhert bokken.
routes ontstaan duidelijk zichtbare paden en paadjes door het
terrein. Waar deze hekken kruisen of door stekelig struweel
gaan, zijn vaak haren aan het prikkeldraad of de takken te
zien. Vaak zijn slaapplaatsen te vinden: een beschutte plek
onder bomen of struiken waar de begroeiing door het gebruik
is verdwenen. Ook het 'vegen' van het gewei laat sporen na in
de vegetatie en bijvoorbeeld aan bomen. In de wintermaanden
wordt bovendien wel boombast gegeten. Uitwerpselen wijzen
uiteraard ook uit dat de soort aanwezig is. Die zijn ongeveer
1,5 cm lang en een cm dik. En soms laten damherten natuurlijk
van zich horen. In de bronsttijd, het najaar, maakt het man
netje harde boerende en knorrende geluiden. Daarnaast zijn er
onderling blatende contactgeluiden.
Gedrag
Damherten geven de voorkeur aan een gevarieerde omgeving,
met daarin bij voorkeur veel bos met een rijke ondergroei. Van
daaruit begeven zij zich graag op open plekken, in akkerran
den en op weilanden. Volledig open gebieden worden over het
algemeen gemeden. Het zijn vaker de hinden dan de herten
die de dekking van bos en struweel verlaten. De hinden en
jonge dieren leven het grootste deel van het jaar gescheiden
van de bokken. In de bronsttijd komen de bokken vaak bijeen
op vaste plekken, waar de hinden vervolgens naar toe komen.
Daar proberen de dominante bokken een harem te verwerven.
In december keren de dieren doorgaans terug naar de eigen
groepen. Vanaf mei worden de jongen geboren. De bokken
kunnen een leeftijd van 12 tot 15 jaar bereiken, de hinden tot
zeker 20 jaar.
Verspreiding
Het damhert komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Europa, Iran en
Turkije. Vanaf de Romeinse tijd is het in West-Europa inge
voerd. Het werd gehouden als parkdier en als jachtwild. Mo
gelijk kwam de soort voor de laatste ijstijd van nature in de
ons omringende landen voor. Op het moment is de soort in
omrasterde gebieden op de Veluwe te vinden en leven er grote
groepen in de Waterleidingduinen bij Zandvoort, in de Mante
ling van Walcheren en op de Kop van Schouwen.
In Zeeland
De Zeeuwse damhertpopulatie is verdeeld over enkele grote
groepen. In het duingebied van Walcheren leeft een groep die
nu op een stand van ongeveer 85 dieren wordt gehouden. De
populatie in de duinen van Schouwen is nog onderwerp van
onderzoek en discussie, maar zal naar verwachting op een
aantal van rond de 500 dieren worden gestabiliseerd. Beide
damhertpopulaties zijn ontstaan uit een beperkt aantal ge
houden dieren. De dieren op Schouwen stammen af van on
geveer 15 herten die halverwege de jaren '90 van de vorige
eeuw ontsnapten uit een privé-parkje. De damherten in de
Manteling stammen af van een onbekend aantal dieren dat is
losgelaten tijdens de inundatie van 1944. Ook op de Haring
vreter, een eiland in het Veerse Meer, leeft al meerdere jaren
202 Fauna Zeefandïca
