WITFLANKDOLFIJN
Lagenorhynchus acutus
door Luciën Calle
8 Fauna Zeefanifica
Op een veel te kleine boot varen we vanaf Schotland
via de Faeröer Eilanden helemaal naar IJsland en
weer terug. Het kleine bootje gaat vreselijk tekeer en
vooral tijdens de zware storm op de heenweg is na
genoeg iedereen flink zeeziek. Niet bepaald gunstige
omstandigheden om zeezoogdieren te spotten. Toch
proberen we er het beste van te maken en we turen
dagenlang over de woeste golven. Met bevriende na
tuurliefhebbers maken we ook boottochten door het
Skagerak, rond de Canarische eilanden, bij Gibraltar
en door de Golf van Biskaje. We zien dolfijnen en
walvissen in soorten en maten, maar één soort kreeg
ik daarbij zelf nooit te zien: de witflankdolfijn. Het
ellendige beest is volgens de literatuur plaatselijk
behoorlijk algemeen en we voeren op verschillende
plaatsen dwars door dergelijke toplocaties. Het moet
een prachtig dier zijn, als je met een jaloerse blik de
foto's in de boeken en op de site's bekijkt. Maargoed,
Waarnemingen witflank dolfijn alleen voor 1989 (zwart).
er moet wat te wensen overblijven. Mijn ultieme
droomsoort blijft dus de witflankdolfijn.
Uiterlijk en herkenning
Met de korte snuit en eveneens lichte zijkant is de witflank
dolfijn makkelijk te verwarren met de witsnuitdolfijn. De
donkere snuit, het ontbreken van een wit zadel en de ka
rakteristieke lichte flankstreep, die meer naar achteren zit,
zijn onderscheidende kenmerken. Als de dieren niet hoog het
water uitkomen is ook verwarring mogelijk met de gewone
dolfijn, die een lange smalle snuit heeft en een minder inge
togen gedrag. Witflankdolfijnen hebben een lichaamslengte
van maximaal 270 cm; mannetjes zijn gemiddeld langer dan
vrouwtjes.
Gedrag
Het dier zwemt meestal in groepjes van 10 tot 100 exempla
ren; soms groeien deze groepen samen tot groepen van 1000
of meer exemplaren. Het is een wat rustige soort die slechts
zelden schepen opzoekt en in de boeggolf mee zwemt. De
witflankdolfijn maakt minder vaak horizontale sprongen bo
ven het water uit als de verwante soorten. De vissoorten die
geregeld op het menu staan zijn haring en makreel. In de
zomer wordt de witflankdolfijn geregeld samen aangetroffen
met groepen grienden, waarschijnlijk wordt dan de jacht op
de verschillende soorten inktvis samen uitgevoerd.
Verspreiding
Gematigde en koudere wateren van de Atlantische Oceaan,
waarbij de diepere delen favoriet zijn. In de Noordzee behoort
alleen het noordelijke deel tot het gewone verspreidingsge
bied. De dieren komen zelden dichtbij kusten. In Nederland
zijn, met de Zeeuwse exemplaren meegerekend, elf strandin
gen en een vangst bekend. Deze soort wordt aangemerkt als
onregelmatige bezoeker van de Nederlandse wateren.
In Zeeland
Er zijn in Zeeland drie waarnemingen bekend van de wit
flankdolfijn. Op 20 december 1863 werd in het Sloe (zuid
zijde) een exemplaar gevangen. Ruim een eeuw later, op
15 maart 1967, strandde een vrouwtje bij Wissekerke en
betrekkelijk kort daarna op 14 december 1973 een man
netje bij Breskens. Het merkwaardige is dat de eerste twee
strandingen in Nederland zich voordeden in Zeeland en dat
alle overige strandingen zich noordelijker langs de kust van
Nederland afspeelden.
Gestrande witflank dolfijn.
