89
Fransche vorstenhuis aan te merkenmet sommige
andere vorstelijke personen was het niet veel beter
gesteld. Tegen den Spaanschen koning althans kon
d'Alenijon de vergelijking nog al doorstaan. Zij
achtten zelfs een verhond met dezenom den drang
der omstandigheden, allezins nuttig en noodig, want
noch van Engeland noch van Duitschland was er des
tijds iets te hopen. De prins, die reeds vroeger,
misschien wegens zijn huwelijk en andere betrekkin
gen, gunstiger gestemd was voor Frankrijk dan voor
Engeland, vooral nadat Elisabeth hem en zijnen
vrienden allen toegang tot en verblijf in haar rijk
ontzegd had, en hij door de Villiers nopens de
staatkundige inzigten dezer koningin was onderrigt
geworden, gevoelde zich alzoo door zijne heide raden
in zijne zienswijze versterkten drong nu met te
meerdere vrijmoedigheid en kracht op eene vereeni-
ging met Frankrijk aan. Ziethoe hij het soms op
eene schertsende wijze deedmet het oog op Protes-
tjmtsche Staten die wel hulp en bescherming beloofd
hadden, maar naar de vervulling dier belofte lieten
wachten tot dat het straks te laat zijn zouestant
pour en parler rondementtout ainsi "que si l'on
auroit tenu quelque personne bien estroictement l'es-
pace de deux ou trois jourssans luy donner aucun
chose a manger soubs espoir d'ung grand et ma
il gnifieque bancquet, que l'on apprestoit pour luy, luy
persuadant de ne se soueier de ceulxqui luy pre-
senteroient du painains d'attendre le diet banc-
quet, et que toutesfoisles dit trois jours expires,
