BELEG VAN SLUIS.
151
dienst, of zich te scheiden van de geünieerde ge-
westen." Dit was natuurlijk den Spanjaard niet
welgevalligen een doorn in liet vleesch die moest
worden uitgetrokken. Daarenbovenhoe goed dit be
sluit mogt gemeend zijn, het was toch voor vlek- en
dorpbewoners op den duur onhoudbaar. Uit vele ge
meenten verhuisden dus de bewoners naar Zeeland
en wie er overbleven volgden den gang der zaken in
Vlaanderen. Door dit een en ander verliep het Vrije
zoozeerdat de Staten van Holland den 10 Novem
ber 1586 van oordeel waren, dat men aan het Vrije
geene zitting meer onder de Generale Staten be-
hoorde te vergunnen."
Alleen te Sluis was het andersen niet zonder oor
zaak. Men zat daar achter hechte muren, in eene
vestedie niet zeer gemakkelijk te genaken was. Men
kon het er, mits van het noodige voorzien, een tijd
lang zelfs tegen overmagt uithoudenen men twijfelde
er niet aan of de bond- en geloofsgenooten zouden in
de ure des gevaars met kracht ter hulpe snellen.
Bovendien waren daar de kloekste vrijlaten vereenigd
vast besloten zich zoolange mogelijk te handhaven!
Men mogt dusingeval van aanvalgeduchten tegen
stand verwachten, hoewel, ten gevolge van de treu
rige onëenigheden dier dagen de belangrijke veste
veronachtzaamd was de magazijnen slecht voorzien
waren en de bezetting nog geen duizend man tel
de Die bezetting bestond echter voor het grootste
gedeelte uit Hervormde Vlamingen, benevens eene kleine
'bende Walen, en had dappere aanvoerders. Dezer na-
