Uw leven hebt uit heemsch in veel gevaer betrouwt
Te water en te landein Velden en Woestynen,
En daer de stroomen staen geboort met Rynsche wynen
En daer de Seine u zagh, gelegen aan zyn zoom
En hielt op uw gezang de golven kort in toom.
De Seine, tot ons liet nu tevens uitgelaten,
Die onze hutten dreegt met woedende Soldaten
En weid moorddadigh 't lant met vier en vlammen af
Dies zoo ons ietsnaer gy gedaelt zyt in het graf
Vertroosten kondit zouw 't alleenO Dafniswezen
Dat gy geen rampen voelt, noch groter hebt te vrezen
Maer ochmet uis al myn vreugde en leven uit.
Nu draeg deeze olm voortaen myn uitgediende fluit.
Toen antwoort Egongy hebt mooglyk noch zyn oogen
Gesloten, en die met uw lip pen komen droogen
En zynen vegen geest gevangen in uw' mont
Maer ik (en ik stont mee met hem in nam verbont
Hy hielt my mee voor Vrient) heb mooglyk toen gezeten
Aenrykelyken disch, en al myn zorg vergeten
O wrede Hemel, die my Dafnis hebt ontrukt!
Myn ooft blyve op den boom voortaen vry ongeplukt
Voor hem alleen pleeg ik de muskadel te snoeyen
Voor hem liet ik de keur van guldelingen groeien.
En toen myn Galatae korst vrydde met de lonk
Om dry paer pruimen, dat zoo sierlyk hing te pronk
Aen dezen boomheb ik haer koeltjes afgeslagen
Hoewel ze waerdigh scheen dat puik ooft weg te dragen
Het wachte op Dafnis komsten had ik d' Eer gehad
Het waer hem in den mont gevallendaer hy trad.
Was 't om dat ongeluk te spillendat de schaepen
