ROOSJE.
Eur lieflikke êugen waeren bruun
Niet vierig; kwinend, zacht.
Eur lachje was as 't morgenreud,
Dat an de kimmen lacht.
Wanneer ze, mit de zeeuwse jeugd,
En luchtje schepte an strand,
Dan las ze, op ielken tred, eur naem
Geschréven in et zand.
Geen joengeliingdie niet veur eur
Mit eerbied was bezield,
Eur niet veur de allerscheünste blom
Der Zeeuwse meisjes ield.
Daer leeft, in Zeeland, in et strand,
En kleine, ronde vis,
Die veur der Zeeuwen finen smaek
En lekker éten is.
Des zeumersas de zujewind
Langs kleine golfjes spéélt,
In vrindlik 't gloeijende gelaet
Des niivren landmans streelt
Dan gaet de jeugdmit spaeje in ploeg
Nae 't breejevlakke strand
In ploegt dan, vol van vroolikeid,
Et dorrenatte zand.
