Bellamy's
Et meisje roept in bidt vergeéfs;
I gaat al fiaddrend voort
Et water spat in klotst in bruust
Dat i eur pasjes oort.
In 't end was i zoo ver gegaan,
Dat ielikeen an strand
Vol vreeze in schrik, gedurig riep:
Genoegkom wéér na strand
Op eensdaar i terugge keert
Staat i vertwufeld stil;
Elp Roosje!" roept i: groote God!"
In Roosje geeft en gil.
Men vrinden! elpt miin! Och! ik ziink
Ier in en draaikolk néér!"
Et meisje griipt em om den als,
In ziinkt mit um ter neêr.
Ze ziinkt, in draait voor 'tlest eur oofd,
Stilzwigend, naar et strand,
Doch was, in 't eigen oogenblik,
Verzwolgen in et zand.
Daar stond de jeugd, geliik versteend;
Geen mens, die zuchtte of sprak,
Tot endlik uut en ieliks oog
En stroom van tranen brak.
