164 TOEN MIJN ZOONTJE GESTOE VEN WAS.
En toch, al viel u 't lijden bang,
Dit troost mijwat gij moest verduren
Zie, God is goed! 't was toch niet lang,
Gij streedt uw strijd in weinige uren.
Ge ontnaamt me, oGod, een dierbaar goed;
Maar nooit bedroeft Ge uit lust tot plagen
En daaromschoon mij 't harte bloedt
'k Zeg Amen op Uw welbehagen.
