AAN BENE ZEVENTIGJARIGE VRIENDIN. 209
Zoo toch baant zich de arme zwerver,
Schetsende eigen troost in smart
Op zijn langen togt door 't leven
Best den toegang tot het hart.
Wat my trooste en ik mogt bidden
'tWorde aan u, vriendin, vervuld.
Zoo veelligt gelijke stemming
Uw gemoed in neev'len hult.
Dan zal ook de zon der hope
U beschijnen langs uw pad.
Op den Hemel ons vertrouwen
In den Hemel onze schat
14
