220
TWEE ZEEUWEN IN OKANJE.
de pen. Zeker was het voor velen, en wel voorna
melijk voor Frankrijkeen land van beloftedat het
echter een Kanaan van Europa verdiende te worden
genoemd, zouden de Joden niet zoo gereedelijk heb
ben toegestemd, sints Philiberte de Luxem
bourg 2), op verzoek der goede ingezetenen, al
wat Jood was het land had doen ruimen 3). Welligt
had in die bekoorlijke streken Petrarca en zijne
Laura 4) het aardsche paradijs gevonden; de min
der dichterlijk gestemde van Vosbergen en Johan
de Knuyt vonden er heel wat anders.
Oranje had langzamerhand veel van zijne vroegere
uitgestrektheid verlorenmet den aanvang der XVIIde
eeuw bevatte het, behalve de hoofdplaats van denzelf
den naamslechts drie bemuurde stedenCourthezon
Joncquières en Gigondasde vruchtbare valleijen wa-
ren rijkelijk voorzien met vlekkendorpen en boeren
hoven, terwijl het bergachtige gedeelte tallooze kas-
teelen bevattedie tot woning verstrekten aan den
twistzieken adel, die meestal onderling overhoop lag.
De inwoners zelve, ongestadig en wispelturig van
aard, voor een groot gedeelte van de magtigere families
afhankelijk, waren of genoodzaakt, bij de verdeeld
heden van dezepartij te kiezenof vonden in hare
herhaalde veten een welkom voedsel voor hun eigen j
bewegelijkheid 5). Yan buiten stond het gedurig bloot
aan de aanvallen van den koning van Frankrijk en van
den Paus. Sints de eerste de rijke provinciën van
LanguedocDauphiné en Provenceallen rond het
prinsdom gelegenaohtervolgens in de jaren 1271
