TWEE ZEEUWEN IN ORANJE.
247
zulk eene openlijke wijze af te vallen van den prins
zoo hij niet konde rekenen op eene magtige hulp
die hem staande zou houden in zijne rebellie. Het
kon Frankrijk niet onverschillig zijn, een vast punt
in Oranje te bezitten. Om het oogmerkdat ook
door Valkenburg werd bedoeld, te bereiken, be
diende het zich van Paul de Julien, advokaat en
procureur-generaal van den prinsdie in de gansche
zaak eene schandelijke rol heeft gespeeld. Julien
was met den stedehouder ten naauwste bevriend en
werd ook door dezen als zijn makelaar gebruikt; maar
hij ontving de aanzienlijke courtage van vijftig duizend
livres niet uit handen van zijn principaal, maar uit
die van Frankrijk, welks werktuig hij eigenlijk was.
Weldra werd men het eens omtrent de voorwaarden:
Valkenburg zou bij de overdragt van het kasteel hon
derd duizend gouden kroonen krijgen; de prins mogt zich
voorloopig in het genot der inkomsten van zijne goe
deren blijven verheugen. Het stedehouderschap, waar
van de begeving aan Frankrijk kwamzou vooreerst
in handen van Valkenburg blijven, totdat zijn on
mondige zoon in staat zoude zijn hem te vervangen.;
dan zou den vader met den baton de maréchal de
France" een aanzienlijker gouvernement geschonken
worden. Men wil, dat aan Julien reeds een deel
van zijn loon was uitbetaald en dat ook Valkenburg
reeds tweehonderd duizend livres in voorschot van den
koning ontvangen had 48), toen de komst van Johan
de Knuyt in tijds verhinderde, dat ook aan de le
vering gevolg werd gegeven.
