VAN VEKTlELT.
19
en de waarde van sommige gissingen alleen door het
gevoel kan worden beoordeeldzoo noodig ik vooral
de lezeressen van dit Jaarboekje uit, om het testament
nog eenmaal in te zien. Toen ik het voor de tweede
en derdemaal las, was het mij als of er mij treurtoo-
nen uit tegenkwamen. Eene weduwe beschikte daarin
over hare bezittingen, maar zij was geene van die
gelukkige weduwendie eene hoopvolle toekomst kun
nen tegengaanterwijl zij zegenende de aarde verla
ten en weldaden uitstrooijen. Naar het schijnt was
de erflaatster eene kinderlooze weduwe, na niet ge
lukkigen echtstaatwant, zij zorgt voor kinderen noch
verwantenmaardenkende aan haar eigen eindever
plaatst zij zichals onwillekeurigin de dagen van hare
jeugd, en zorgt voor de jaarlijksche getijden mires va-
ders, mire moeder, mire zuster jonevr. Soeten, ende
Boudewiensmiens broederDit doet zij tot
tweemalen toeWas dan de manwiens weduwe
zij zich noemdehaar niets gew eest was hij zelfs
geene herinnering, en de rust van zijne ziele geene
misse waardig Het testament heeft het eigen
aardige, dat het niet is eene beschikking over goede
ren, maar eene aanwijzing van fondsen voor gods-
dienstplegtighedenwelke dienen moetenom de erf
laatster of hare meestgeliefden te spoediger tot hoo-
ger geluk te brengen. Was nu heer Bartolomeus zelfs
dat hoogere geluk naar hare schatting onwaardig
of was er te dezen vroeger reeds zooveel voor hem
gedaandat er niets meer behoefde te geschieden
Er is nog meer. Verüelt stelt er prijs opdat alles
