AAN DE VROUWEN.
Aan 't schoon geslacht
Een toost gebragt
't Geldt de eer, den lof der vrouwen,
Haar lach, haar lonk, haar liefdegloed.
Verkwikt, verhemelt ons gemoed.
Ontrimpelt vaak de vouwen,
Die zorg ons in het voorhoofd drukt:
Want als haar hand een roosje ons plukt
Dan blinkt weêr vreugd in de oogen
Dan lacht ons op de levensbaan
Het leven weêr als leven aan,
Met bloemen overtogen.
Komtvriendenrijaan 't schoon geslacht
Met geestdrift dan een toost gebragt
