FRANSCHE MIE.
255
liing van zijnen top. Toen de avond gevallen was,
omscheen op eenmaal het roode licht van eene
menigte flambouwen de statige beelden van Zeelands
graven, in den voorgevel van het deftige raadhuis,
en onder zang en dans, om den opgerigten boomstam
werd het feest der vrijheid gevierd. Velen begroetten
de Franschen als broederssommigen stelden het
behoud van nationaliteit hooger en zuchtten.
Maar hielden deze zich schuil de groote menigte
was als dronken van blijdschap, want nu zouden
immers de aristokraten niet meer op het kussen zit
ten de heerlijke regten worden afgeschaft en aan de
onderdrukking was een einde
Onder de genen, die door ingenomenheid met de
nieuwe politiekof door nieuwsgierigheid naar de
vreugdebedrijvenop de markt werden geloktbehoorde
ook „fransche Mie." Wel haatte zij de omwente
ling, die haar in zoo bitteren rouw had gedompeld;
maar hare vaderlandsliefde deed haar verlangen naar
hare landgenooten, en in blijde verwachting spitste
zij er zich op, naar hartelust in hare moedertaal
te keuvelen over Frankrijk met eenen landgenoot.
Zij nam hare uitgestalde waar zoo spoedig mogelijk
van het neergelaten venster, en toen de weerschijn
van het flambouwenlicht op de markt ook doordrong
tot het straatje, waarin zij woonde, sloot onze Marie
hare voordeur, stak den sleutel in haren zak en
haalde haren mantel digter over de borst. Met
