256
FB.ANSCHE MIE.
vluggen tred toog zij naar de markt en drong zich in
de digt opeengepakte volksmenigte, onder welke haar
nu en dan de een of ander herkende, die haar dan
een: „fransche Mie, nu is je volk hier!" toeriep.
Maar het gedrang nabij den vrijheidsboom was haar
te sterk, en van hare landgenooten kon zij, hoe
vurig het ook verlangende, niet éénen bereiken. Zij
zocht dus eenige meerdere ruimte en vond die naar
de zijde van de hal, waar haar oog viel op twee
personen in fransche uniform, die, het gelukt was
zich voor een oogenblik aan de dringende toejuichin
gen te onttrekken. Juist sloeg een der fakkeldragers
zijne flambouw af, en daardoor viel het licht op het
gelaat van een der Pranschen.
Daar vaart eene rilling door de leden van Marie,
die slechts ééne seconde als aan den grond geworteld
staat en met eenen ontzettenden gil: „Pierre!" ter
aarde stort. Naauwelijks hoort de Pranschman dat
woord, of hij herkent de stem en neemt onder den uit
roep; „Marie; de bewustelooze vrouw in zijne armen.
Aanstonds heeft zich een troepje verzameld om de
echtgenootendie elkander op eene zoo zonderlinge
wijze ontmoeten, en bij hen, die de toedragt der
zaak vernamen, trok het nieuws: „fransche Mie
heeft haren man ontmoet," voor eene wijl van de
vrijheidsliederen en revolutiedansen af.
Zoodra Marie uit hare bezwijming was bijgebragt.
ontweek zij, aan den arm van haren Pierre, het
gejoel, en bragt hem, den teruggekregene uit den
dood, naar hare woning, waar het eene geruime
