48
NAPOLEON IN DEN POLDER
door de dochter des huizes; zijnde een 17 jarig meisje
dat er niet onaardig uitzagen welke hij reeds in het
voorbijgaan een vriendelijk lachje toegeworpen had.
Binnen een kwartier tijds was het bestelde gereed.
Daar dit alles zoo spoedig in gereedheid wasver
dween bij Napoleon, een liefhebber van snelle ma
noeuvres spoedig die kwade luimzoodat hij aange
zeten zijnde, op eene vriendelijke wijze met de jeugdi
ge boerin begon fransch te pratengelijk MarieLouise
in het duitsch trachtte te doen. Uithoofde van de vele
fransehc troepenwelke eenen geruimen tijd op deze
hofstede gelegen hadden en nog lagen, verstond en
sprak dit meisje een weinig fransch, door regerings
leden uit Goes geholpen wordende, wanneer zij iets
niet verstond. Yan het duitsch daarentegen begreep
zij niet veel, behalve woorden welke eenige overeen-
komst met het hollandsch hadden.
Het eerst wat de keizer haar vroeg, was of zij
reeds getrouwd was. Hierop een ontkennend antwoord
ontvangen hebbendewilde hij van haar wetenof zij dan
geenen vrijer had. Eerst durfde zij er niet regt voor uit
komen, die vraag slechts met een vriendelijk lachje
trachtende te beantwoorden; maar dit was niet vol
doende: Napoleon liet niet los, zoodat eindelijk het
hooge woord er uit kwam, in hetwelk zij te kennen
gaf, dat zij eenen minnaar had. „Dit had ik wel gedacht"
vervolgde hij, haar bij den neus vattende, „gij zijteen
veel te knap meisjeom niet gevrijd te worden." Doch
hervatte hij, „laat dien vrijer maar loopen, en ga met
mij mede naar Parijs; ik zal goed voor u zorgen."
