ALLES VERGEEFSCH. 173
Wij zijn lage ellendelingen zoo wij het hoofd als
kinderen in den schoot leggen," schreeuwde arent
uit.
Welnu, als gij wilt dat onze oude vader in eenen
donkeren kerker geworpen wordt en wij vogelvrij
verklaard of voor de poort van dit kasteel worden
opgeknoopt als gij wilt dat onze vrouwen en kin
deren in armoede rondzwerven en dat ons adellijk
wapen door beulslianden wordt verbrand
Zeg maar kort en goed wat gij doen wilt", stootte
arent uit met bevende lippen.
„Wees bedaard en versta reden," hervatte floris,
die blijkbaar de zaak juister inzag en zich ook wel
schuldbewust was; „ons belang en dat onzer vrou
wen en kinderen, ons leven, alles eischt dat wij het
vonnis van 's graven mannen niet afwachten,maar
„Op onze kniën bij den trotsclien Bourgondiër
om genade smeeken", duwde arent hem toe.
Ten minste den graaf verzoeken dat hij, uit aan
merking van de hooge jaren onzes vaders en den al-
ouden luister van ons stamhuis, gunst voor regt late
gelden. Dat is mijn gevoelen."
