Rijkspolitie te water
gebouwd. De heer Van de Valk is hier de
manager. Zowel de spijskaart als de kaart
met snacks zijn de moeite van het be
kijken en het kiezen waard.
Ook hier een vakman die weet wat het
woord culinair betekent.
Al eerder schreven wij over de vele goe
de spijzen die u hier geboden worden. Daar
voegen wij aan toe: als u werkelijk een heer
lijk zitje zoekt aan het Veerse meer, ga dan
eens een kopje koffie of een glas pils drin
ken op het zonnige terras met het prachtige
uitzicht in de Oranjeplaat".
,,De Boei".
Vanaf de .Oranjeplaat" kunt u langs de
prachtige Veersemeer-promenade straks naar
Wolphaartsdijk rijden. Nu we dit schrijven is
jammer genoeg de aansluiting bij de Aarde-
bolleweg nog niet gereed. In Wolphaarts
dijk zijn twee horecabedrijven in verschil
lende klasse.
Het echtpaar V. Wilgenburg runt het
café-restaurant ,,De Boei".
Hier in het keurige, ruime interieur
er zijn 125 zitplaatsen wordt u een keur
van spijzen tegen zeer acceptabele prijzen
geboden.
We vinden overal in Zeeland wel visge
rechten. Wat denkt u hier van de gebakken
schar met frites en sla. Het staat op het
menu voor 5,U kunt er bijzonder goed
terecht voor een Zeeuwse koffietafel, denk
er eens aan als u met een groep bent.
Rotisserie „Het Veerhuis".
In het oude veerhuis, thans rötisserie
„Het Veerhuis" heeft het echtpaar Van Mierlo
grote plannen voor de toekomst.
Ook hier is het weer de eigenaar die
zelf de leiding in de keuken heeft. Hij is
vakman „par excellence" en weet een keur
van exquise spijzen te bereiden.
Wij raden de fijnproever aan hier eens
te gaan tafelen. Zegt het u, gourmet, iets
wanneer we u vertellen dat b.v. alle sausen
voor ieder menu appart bereid worden?
De „Waterzooi" van „Het Veerhuis" is
tot over de grenzen bekend. De hiervan
doorgegeven schotels zijn langzamerhand zo
groot in aantal, dat dit het uitreiken van
een gouden „plate" rechtvaardigt.
Wat is waterzooi?
Vischschotel, bestaande uit gebakken filet
van tong, kreeft, gepocheerde tarbot, paling,
garnalen, champignons. Het geheel over
trokken met witte wijnsaus en kreeften
saus, aardappelpuree.
In de gezellige bar geniet u voor het
eten van uw aperatief. In de maanden juni,
juli en augustus kunt u hier uitstekend be
legde broodjes bestellen.
„Delta Marina".
Na Wolphaartsdijk houden we steeds het
meer aan onze linkerhand, passeren de
brug in de Zandkreekdam en rijden richting
Kortgene.
Hier bij de moderne jachthaven „Delta
Marina" is het café-restaurant waar op de
verdieping en in het vooronder de heer
Meeusen manager is.
Het restaurant „Delta Marina" heeft zich
in de loop van de jaren een zeer goede
naam verworven. De fijne keuken biedt
u een keur van uitstekende schotels.
Uit deze variatie willen we er een lichten
die bij vele kenners geliefd is: „De Bro
chette". Deze bestaat uit verschillende
fijne vissoorten aan het spit geroosterd met
een getomateerde béarnaisesaus. U krijgt
er bij geserveerd een gemengde sla en pom-
mes frites. Proef daarbij eens een karafje
witte wijn.
In het bekende vooronder is men overge
gaan op het cafetaria-systeem. U kunt er
ook om mee aan boord te nemen allerlei
soorten spijzen bestellen. Met hier gekochte
frites, loempia of croquettes smult u heer
lijk in uw eigen kajuit.
,,'t Veerse Meer".
Onze volgende stop-over" in de Veerse-
meer-route is het zelfbedieningsrestaurant
,,'t Veerse Meer" bij de jachthaven van Kam
perland.
De heer Gulik is hier aan z'n derde
jaar van exploitatie bezig Hij kent reeds de
behoeften van zijn klanten en voldoet daar
aan dan ook op een uitstekende wijze. Kent
u o.a. al zijn poffertjes?
Nu heeft hij iets nieuws bedacht. In de
komende maanden geeft hij u de gelegen
heid het van hem gekochte vlees op de op
het terras staande barbeque zelf klaar te
maken. Dit „baarbekoeën", zoals men op
Noord-Beveland zegt, is niet alleen een lek
kere maar ook een gezellige bezigheid.
Pinksteren 1970.
Wie Pinksteren zegt denkt altijd aan de
internationale zeilwedstrijden welke dan op
het Veerse meer worden gehouden.
Het was er weer; de internationale sfeer
en de grote drukte op het water en bij het
wedstrijdcomité. Wind genoeg op die eerste
Pinksterdag. Zo veel zelfs dat de jury be
sloot om de start van Wolphaartsdijk naar
Veere een half uur uit te stellen.
Het was de Royal Belgian Sailing Club
uit Gent welke dit jaar de leiding had
bij de wedstrijden.
Toen de startvlag naar beneden ging was
daar eerst het gewriemel van de tien
tallen boten in de eenheidsklasse. Behen
dig sturend wisten de eersten zich al snel
los te maken uit de groep.
In de Schottel met als bemanning de
wachtmeesters Wagenaar en Giljam moch
ten we mee er achteraan. Het is en blijft
steeds weer een fascinerend gezicht. Op
volle kracht varend met een snelheid van
22 a 23 km per uur konden we de kopgroep
net bijhouden. Met deze wind was het echt
mannenwerk. De uitschietende wind en een
flinke golfbeweging vergde van de man in de
trapeze veel en vermoeiend werk.
Het was een geweldig genoegen een der
gelijke groep van goede zeilers te volgen
en om te zien hoe met een volledige beheer
sing de boot ook bij flinke windstoten in de
hand werd gehouden.
Jammer dat het nogal eens gebeurde,
dat bij zo'n windstoot de boot niet te hou
den was en omsloeg. In totaal gingen er on
geveer twintig ondersteboven. De meeste
konden zonder hulp hun boot weer overeind
krijgen. Bij enkelen was averij ontstaan zo
dat ze moesten worden weggesleept.
Ook de RP 64 nam een boot op sleep
touw om hem naar het trailerbootjesstrand
bij de haven „Oostwatering" te brengen.
Hotel-café-restaurant „Kamperduin" in
Kamperland.
We eindigen onze route langs de hore-
ca-bedrijven om het Veerse meer bij „Kam
perduin".
Dit bedrijf gelegen in de mooie Ban-
jaard draait zo al wat jaren. In de
loop van die tijd heeft het een grote be
kendheid gekregen.
Dat komt niet alleen door de uitge
breide spijskaart en een keur van wijnen.
Of u nu alleen een uitsmijter of een kopje
koffie bestelt; of u nu alleen bent of met
een gezelschap van 200 personen, aan
het door u bestelde wordt altijd grote
aandacht besteed. Niet alleen zal de char
mante serveerster Janny u met genoegen
een „Sole Veronique" serveren; ook de
Veersemeer forel prijkt op het menu.
En wilt u eens wat anders, wat goeds
en bijzonders, bestel dan eens de „Tour-
nedos Pakistan". Die wordt u geserveerd
met ananas, pisang goreng en rijst.
Op de weg erheen passeerden we het Aard
beieneiland waar een kajuit-zeilboot op de
ondiepe vooroever was vastgelopen.
De bemanning van deze boot gebaarde
naar het politievaartuig dat ze geholpen
wilde worden. De schipper beduidde de
„schipbreukelingen" dat we eerst onze sleep
weg wilde brengen om hen daarna te ko
men helpen.
Nadat we onze 505 hadden afgeleverd
bij het trailerstrand, koersten we naar de
gestrande zeilers. Grootzeil en fok waren
naar beneden.
Ze zaten vast op ongeveer 60 centimeter
water. De RP 64 steekt 1.10 meter. Omdat
de oever zeer langzaam afloopt moest de
Schottel op een behoorlijke afstand blij
ven. We beduidden de bemanning van het
gestrande vaartuig over boord te stappen
en naar een boei te lopen, welke we aan
een lijn van boven de wind naar hen toe
lieten drijven. Niemand op het jachtje voel
de kennelijk hiervoor. Mogelijk was het wa
ter te koud en te nat. Het zou trouwens
ook eenvoudig geweest zijn als er enkele le
den van de bemanning van het jachtje over
boord gestapt waren om het bootje van de
ondiepe vooroever af te duwen. Wij kregen
ze echter niet zo ver. Gelukkig bood de be
manning van een rubberboot hulp. Door
hen werd een verbinding tot stand gebrachl
tussen de politieboot en het kajuitbootje.
Toen was het voor de Schottel nog maar een
kleinigheidje om het jachtje vrij te slepen.
Even later toen ze vrij op de wind lagen
en er nog geen aanstalte werd gemaakt
om zeil te hijsen, begrepen we wel dat we
met zondagsvaarders te maken hadden. Met
het grootzeil wilde het niet lukken; daar
stond men met een pikhaak tegen aan te
porren, waardoor je het zweet in de handen
kwam te staan. Ze bleken naar de „De
Zandkreek" in Wolphaartsdijk te moeten.
Hier hadden ze de boot gehuurd en ver
moedelijk Zuidweg verteld dat ze uitste
kende zeilers waren.
Met het advies maar al vast „op de fok"
te gaan hebben we ze achter ons gelaten.
Vermoedelijk hadden ze wel een Shell-auto-
kaart aan boord waarop ze tenminste kon
den zien aan welke kant Wolphaartdijk lag.
Vermoedelijk weten ze nu ook wel met
welke bedoeling de blezen geplaatst zijn.
Ze zaten daar zeker zo'n 20 meter aan de
verkeerde kant. Maar het zal je boot maar
wezen.
Voor de bemanning van de RP 64 was het
een drukke dag. Ook zonder dat er bedank
jes gegeven waren door de bemanning van
vastgelopen of omgeslagen boten, kan zij
terugzien op een dag die welbesteed is en
waarbij de dienstverlening op de eerste
plaats staat.
17
