„HET CAISSON BIJ VROUWENPOLDER"
Prachtig brokje natuur aan de oever
van het Veerse meer
Naast het haventje komt nog een los-
en laadsteiger ten behoeve van het pontje
dat materieel voor onderhoudswerk zal moe
ten aanvoeren.
Bij elk eiland zullen op een tweetal plaat
sen vingersteigers worden gebouwd.
Ter verruiming van spelmogelijkheid van
kleine kinderen is plaatselijk achter de
Inleiding.
Toen in oktober 1944 geallieerde vlieg
tuigen o.a. tussen Veere en Vrouwenpolder
met bommengeweld een dijkdoorbraak for-
oeververdediging een ondiepe plas met een
zandstrandje ontworpen.
Op elk eiland zullen twee toiletten worden
gebouwd.
Wanneer dit belangrijke werk is gereed
gekomen, zullen bevaarbaarheid en leef
baarheid van het Veerse meer weer be
langrijk zijn toegenomen.
ceerden, waardoor met brute kracht maanden
achtereen de eb en vloed hier een gat van
tientallen meters diepte en ca 975 meter
breedte uitvrat, kon men niet bevroeden,
dat door de oorlogshandeling ironie van
het lot nog eens een mooi en rustiek
gelegen natuur- en recreatiegebied zou ont
staan, compleet met vijvers en diepe kreken,
welks oevers na de droogmaking van dit
deel van Walcheren in 1946 door
Staatsbosbeheer werden gestoffeerd met
grote hoeveelheden struiken en bomen, waar
in de vogels vredig konden nestelen.
Over dit prachtige brokje natuur wil ik
het nu niet hebben, wel echter over het
buitendijks gelegen gedeelte dat eveneens
door de luchtbombardementen ontstaan is.
Immers: om het zeer brede stroomgat af
te sluiten, moest met een grote boog naar
binnen toe een nieuw stuk zeedijk worden
aangelegd met het gevolg dat er een „voor
land" ontstond dat op de dag van vandaag
eveneens een aanwinst betekent voor deze
omgeving. Eén van de betonnen caissons
die oorspronkelijk bedoeld waren om als
kunstmatige haven te dienen bij en na de
landing van de bevrijdingslegers in juni 1944
op de Franse kanaalkust heeft hier vóór dit
schor jarenlang als een kolossale gedenk
steen gelegen. Nu is hij versleept en zal
elders nog een tijdlang in reserve blijven
Jiggen.
In de loop der jaren slibde en verzandde
deze enkele ha grote inham op één
kreek na dicht en hoogde geleidelijk op.
Toen in 1961 de grote Deltadam tussen
Walcheren en Noord-Beveland werd geslo
ten en er een kunstmatig zoutmeer ontstond,
dat de naam kreeg van „Veerse meer", liep
ook bij het zomerpeil van dit water, het
hierboven beschreven gebied niet meer on
der. In de ondiepe kreek die het terrein
diagonaal doorsnijdt, bleef gelukkig vol
doende water aanwezig.
Paradijsje.
De gevolgen bleven niet uit. Er ontstond
in korte tijd een weelderige flora, aanvan
kelijk nog van zoutminnende planten, maar
naarmate de bovengrond door de neerslag
ontzilte, kwam er alweer spontaan een zo
genaamde brakwaterflora en op de hoger
gelegen zeedijk een echte ,,zoetwater"plan-
tengroei. En deze boeiende ontwikkeling
is thans, zoveel jaren later, nog steeds
bezig zich te voltrekken.
Vooral in de zomermaanden en de herfst
is, als de planten in bloei staan, het hier
één prachtige bloemenzee, waarbij voorna
melijk het talud van genoemde ex-zeedijk
in een indrukwekkende bloemborder van
tientallen meters breedte en vele honderden
meters lengte is herschapen.
Heelblaadje in volle bloei.
Hier, aan de oever van het Veerse meer,
wordt duidelijk hoe indertijd een Engelse
tuinarchitecte naar het voorbeeld van de
natuurlijke plantengroei langs wegen en dij
ken tuinen ontwierp, die zij de nu algemeen
bekende naam van „border" gaf. Hier tussen
Veere en Vrouwenpolder ligt zo'n „wilde
border" in optima forma. Het is hier één
geweldige groepering van opeenvolgende
harmoniërende en contrasterende kleuren.
aanlegplaats pont
loopsteiger met golfschot
EILAND „SCHUTTEPLAAT"
Opp. op N.A.P. 5.4 ha. Oeverlengte 1200 m.
(excl. haventje en spartelplas).
7
