De Koninginne Page in Zeeland
Der „Koninginne-Page" in Zeeland
Het moet niet ondenkbaar worden geacht, dat u, als u volgend
jaar Zeeland met een bezoek vereert, een zeer bizondere vlinder
zult tegenkomen, namelijk de Koninginnepage. Beter nog: wellicht
zag u deze prachtige vlinder reeds afgelopen zomer.
De soort is namelijk weer in opmars en bereikte dit jaar weer
zuid-Nederland, waarbij vooral uit Zeeland relatief gesproken zeer
veel meldingen kwamen van zowel rupsen als van de vlinders zelf.
Maar voor ik verder ga, laat ik eerst deze vliegende schoonheid
aan u voorstellen.
Grootste West-Europese dagvlinder.
De Koninginnepage is prachtig geel van kleur, zowel de boven-
als de ondervleugels. Beiden zijn ze zwart geaderd met donkere
banden aan de randen, waarin gele vlekken. De banden van onder
de vleugels zijn echter, als we de vlinder goed bekijken, niet zwart,
doch donkerpaars, waarin eveneens de gele stippen als klompjes
goud schitteren.
Een andere opvallendheid zijn de twee typische ,,zwa!uw"staarten,
die eveneens zwart zijn, met aan de basis twee lichtrode „ogen".
Al met al een in het oog lopend insekt, niet alleen qua kleuren,
doch vooral ook door zijn (en haar) afmetingen. De Koninginnepage
heeft een vleugelspanwijdte van 8, sommige zelfs van 10 centimeter.
Vermoedelijk zijn die extra grote exemplaren de wijfjes. (De
eva's zijn in de vlinderwereld meestal groter dan de adams en we
zien dat ook bij verschillende soorten vogels. En eerlijk gezegd,
ook bij ons is het nogal eens zo, dat het bekende spreekwoord:
„Ik ben de baas in huis, maar wat m'n vrouw zegt, zal gebeuren"
opgaat. Ook al is de man soms een boom van een kerel. En als ik
goed ben ingelicht, gaat het gezegde niet alleen in Holland op).
Maar goed, we zijn geen filosofen tenslotte, laten we terugkeren
Foto's: J. C.
naar één van de allergrootste dagvlindersoorten die in West-Europa
te zien zijn: de Koninginnepage
De eitjes worden het meest op schermbloemigen gelegd, als: dille
engelwortel, peterselie en vooral ook op wortelloof van zowel de
gekweekte soort in de tuinen als van de wilde langs de wegen,
dijken en allerlei ruige hoekjes. De rupsjes die na enige tijd uit de
eitjes komen, groeien snel en worden na de laatste vervelling ca.
8 cm lang en een pink dik. Evenals de vlinder zijn ze heel mooi
van kleur, doch niet geel, maar lichtgroen met om de 4 mm diep
zwarte ringen, die om en om van helder oranje stippen voorzien zijn.
Bizonder fraai.
Na de laatste vervelling verpoppen zij zich waarbij zij zich
met een draadje aan een takje vastbinden - waaruit na een paar
weken de schitterende, zeer grote vlinders komen en het spelletje
van voren af aan begint. De laatste generatie (van sept.
okt.) overwintert als pop.
De reden waarom we de Koninginnepage in het zonnetje zetten,
is niet alleen gelegen in het feit, dat het zo'n mooi dier is, doch
vooral omdat deze vlinder na een afwezigheid van ettelijke tien
tallen jaren weer aan het terugkeren is in de Nederlandse fauna.
En dat is alleen maar gunstig te noemen.
Uit een onderzoekje dat via de Provinciale Zeeuwse Courant
en de radio plaatsvond, is mij gebleken, dat de soort j.l. zomer
voor het eerst weer op vele plaatsen werd gezien met name, zoals
reeds gezegd, in Zeeland. Ook uit het Veerse meergebied, waar
de flora opvallend te noemen is, kwamen enkele meldingen binnen.
Mogelijk dat ook u, toen u hier uw mooie zomerse dagen sleet,
de Koninginnepage hebt waargenomen, hetzij als rups, hetzij als
vlinder. Mocht dat zo zijn, dan wilt u misschien zo vriendelijk zijn
Es ist nicht ausgeschlossen, dasz Sie, falls Sie im nachsten Jahr
Zeeland mit Ihrem Besuch beehren, einer besonderen Art Falter
begegnen: dem „Koninginne-Page". Oder haben Sie vielleicht
diesen wunderschönen Falter bereits in diesem Sommer gesehen?
Diese Art taucht wieder auf und erreichte in diesem Jahr Süd-
holland, besonders in Zeeland relativ viel Meldungen sah man
viele Raupen und auch Falter. Bevor ich fortfahre, möchte ich
Ihnen doch erst diese fliegende Schönheit vorstellen.
Gröszter westeuropaischer Tag-Falter.
Die Oben- als auch Unterflügel des „Koninginne-Page" haben
eine wunderschöne gelbe Farbe. Diese Flügel sind schwarz geadert,
an den Randern mit dunklen Streifen versehen, worin gelbe Flecke
sind. Die Rander der unteren Flügel sind, wenn wir gut hinschauen,
in Wirklichkeit nicht schwarz, sondern dunkellila und die gelben
Streifen glitzern hierin wie Goldklumpen.
Eine andere auffallende Eigenschaft sind die zwei typischen
„Schwalbenschwanze", die auch schwarz sind. mit der Basis von
zwei hellroten „Augen". Alles in allem ein ins Auge fallendes Insekt,
nicht allein durch die Farben, sondern vor allem durch seine (und
ihre) Grösze. Der „Koninginne-Page" hat eine Flügelspannweite
von 8, einige sogar von 10 cm Vermutlich sind die gröszeren
Falter die Weibchen.
(Die Eva's sind in der Falterwelt meistens gröszer als die
Adam's, dies sehen wir auch bei verschiedenen Vogelarten. Und
ehriich gesagt, bei uns ist es doch auch so, wie sagt das bekannte
Sprichwort: „Ich bin der Herr im Hause, aber was meine Frau
sagt musz geschehen". Auch wenn dies manchmal von einem Adam
gesagt wird, der ein Baum von einem Mann ist. Falls ich gut
unterrichtet bin, ist dies nicht allein in Holland soNa ja,
Wedts de Swart.
wir sind aber keine Philosophen, kehren wir deshalb wieder zurück
zu der gröszten Tag-Falterart in Westeuropa: dem „Koninginne-Page"
Die Eier werden meisten auf Doldenblütler gelegt, z.B. Dill.
Engelwurz, Petersilie und vor allem auch auf Rübenkraut, nicht
nur auf die gezüchteten Pflanzen in den Garten, sondern auch
auf die wildwachsenden entlang der Strassen, Deiche und in kleinen
wüsten Ecken. Die Raupen, die nach einige Zeit aus den Eiern
schlüpfen, wachsen schnell und werden nach der letzten Hautung
ca. 8 cm grosz und einen Finger dick.
Genauso wie beim Falter, sind die Farben der Raupe sehr schön.
noch nicht gelb, sondern hellgrün mit ca. 4 mm tiefschwarzen Ringen,
die rundherum hellorange Streifen haben. Sehr, sehr schön!
Nach der letzten Hautung verpuppen sie sich, in dem sie sich
mit einem Faden an einen Zweig festbinden, nach ein paar Wochen
kommen dann die blinkenden, sehr groszen Falter zum Vorschein
und das Spiel beginnt von neuem. Die letzte Generation (von Sep
tember bis Oktober) überwintert als Puppe.
Die Ursache, warer wir gerade den „Koninginne-Page" so hervom-
heben, kommt nicht alleine dadurch, dasz es solch ein schönes
Tier ist, sondern vor allem deshalb, weil diese Falter, nach einer
Abwesehnheit von einigen Jahrzehnten, wieder in die niederlandische
Fauna zurückgekehrt sind. Dies kann nur sehr gunstig für uns auf-
genommen werden.
Der Provinziale Zeeuwse Courant (Tageszeitung) sowie der
Radio führten eine Untersuchung durch. aus der ersichtlich wurde,
dasz diese Falterart in diesem Scmmer zum ersten Mal an vielen
Stellen wieder gesehen wurde, besonders wie schon erwahnt
in Zeeland. Auch aus dem Gebiet des „Veerse Meer", wo die Flora
auffallend zunimmt, kamen einige Meldungen. Vielleicht haben auch
19
