b I
Zo maar een stukje geschiedenis van en over
de stad Vlissingen
De nieuwe betonning in het Veerse meer.
De bovenste tekening is van het oostelijk
en de onderste van het westelijk deel.
Het is in onze eeuw misschien moeilijk
te geloven dat de geschiedenis zich herhaalt.
Om dan dicht bij huis te blijven, lijkt het
nog minder aanvaardbaar dat Vlissingen
zich in een nieuw stadsbeeld presenteert
op het oude grondgebied. De zee heeft ons
afgebakend, derhalve is de gehele stads
uitbreiding een verschuiven van zuid naar
noord en van zuid-oost naar noordwest.
En wat hebben de bouwers van onze tijd
het daarbij moeilijk om hun bouwwerken
dwars door de oude in de grond verborgen
resten van vestingen en andere bouwwerken
te heien. Het oude laat zich dan ook niet
zo maar verjagen of vergeten.
Zo zijn er uiteindelijk meer factoren te
noemen die ons aan het verleden laten den
ken. We denken bijvoorbeeld aan oude na
men van personen en huizen of aan be
langrijke gebeurtenissen. Waar is het ver
leden? Anderzijds willen we in onze tijd
ook wel voorwaarts en niet zo veel meer
omzien naar het „vroeger" en dat doen
we dan ook als het maar even kan. We
slopen, dempen en leggen wegen over dat
alles heen. En toch willen we steeds weer
iets van de oude tijd vernemen. Het is een
gesloten cirkel, waar we niet meer uitkomen.
Tot aan het begin van de 19e eeuw was
het nog mogelijk de sporen van het vroegere
dorp of gehucht Vlissingen terug te vinden.
Het was gelegen binnen de lijn Parklaan -
Badhuisstraat - Julianalaan - Zandweg -
Boulevard Evertsen. Met een grote straal
zouden we ongeveer hotel „Britannia" als
het middelpunt kunnen zien. De oude kust
lijn lag ver in zee. Ik tracht hiervan altijd
een beeld te geven door de belangstellende
te plaatsen op de Nollendijk nabij het
kustlicht. Als men vanuit dat punt een
denkbeeldige lijn trekt naar de Watertoren
in de Badhuisstraat en die lijn in het ver
lengde legt van de Nollendijk, dan heeft
men de oude kustlijn ongeveer in zee terug
gevonden. Er is dus een groot stuk grond
weggeslagen.
Het gehucht Vlissingen werd in een charter
van 28 mei 1247 aangemerkt als een paro
chie. Er stond een kerk met bijgebouwen,
met daarnaast gelegen een kerkhof en daar
omheen enkele visserswoningen. De nieuwe
kustlijn dateert van 1439. Oud-Vlissingen
was via een lang kanaal verbonden met de
zee. De ingang hiervan lag ter hoogte van
de tegenwoordige loodsensociëteit. De Bree-
waterstraat geeft de plaats weer van dit
kanaal, het brede water.
Oud-Vlissingen had een belangrijk veer
op Vlaanderen. De scheepvaart en visserij