b I Zo maar een stukje geschiedenis van en over de stad Vlissingen De nieuwe betonning in het Veerse meer. De bovenste tekening is van het oostelijk en de onderste van het westelijk deel. Het is in onze eeuw misschien moeilijk te geloven dat de geschiedenis zich herhaalt. Om dan dicht bij huis te blijven, lijkt het nog minder aanvaardbaar dat Vlissingen zich in een nieuw stadsbeeld presenteert op het oude grondgebied. De zee heeft ons afgebakend, derhalve is de gehele stads uitbreiding een verschuiven van zuid naar noord en van zuid-oost naar noordwest. En wat hebben de bouwers van onze tijd het daarbij moeilijk om hun bouwwerken dwars door de oude in de grond verborgen resten van vestingen en andere bouwwerken te heien. Het oude laat zich dan ook niet zo maar verjagen of vergeten. Zo zijn er uiteindelijk meer factoren te noemen die ons aan het verleden laten den ken. We denken bijvoorbeeld aan oude na men van personen en huizen of aan be langrijke gebeurtenissen. Waar is het ver leden? Anderzijds willen we in onze tijd ook wel voorwaarts en niet zo veel meer omzien naar het „vroeger" en dat doen we dan ook als het maar even kan. We slopen, dempen en leggen wegen over dat alles heen. En toch willen we steeds weer iets van de oude tijd vernemen. Het is een gesloten cirkel, waar we niet meer uitkomen. Tot aan het begin van de 19e eeuw was het nog mogelijk de sporen van het vroegere dorp of gehucht Vlissingen terug te vinden. Het was gelegen binnen de lijn Parklaan - Badhuisstraat - Julianalaan - Zandweg - Boulevard Evertsen. Met een grote straal zouden we ongeveer hotel „Britannia" als het middelpunt kunnen zien. De oude kust lijn lag ver in zee. Ik tracht hiervan altijd een beeld te geven door de belangstellende te plaatsen op de Nollendijk nabij het kustlicht. Als men vanuit dat punt een denkbeeldige lijn trekt naar de Watertoren in de Badhuisstraat en die lijn in het ver lengde legt van de Nollendijk, dan heeft men de oude kustlijn ongeveer in zee terug gevonden. Er is dus een groot stuk grond weggeslagen. Het gehucht Vlissingen werd in een charter van 28 mei 1247 aangemerkt als een paro chie. Er stond een kerk met bijgebouwen, met daarnaast gelegen een kerkhof en daar omheen enkele visserswoningen. De nieuwe kustlijn dateert van 1439. Oud-Vlissingen was via een lang kanaal verbonden met de zee. De ingang hiervan lag ter hoogte van de tegenwoordige loodsensociëteit. De Bree- waterstraat geeft de plaats weer van dit kanaal, het brede water. Oud-Vlissingen had een belangrijk veer op Vlaanderen. De scheepvaart en visserij

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1973 | | pagina 21