R in de maand; nog eens naar Zeeland Walcheren op z'n mooist. Anderhalf uur lang aan één stuk schiet de weg onder de motorkap van de auto door, de vrijdag-vooravond. De grote stad met de eindeloze vlakten cementtegels, waar 'n merel of een bloemperkje een be zienswaardigheid is, ligt achter ons; ons niet gezien op die koopavond! Dag wa renhuizen, autobussen, lichtreklames, win kelruiten, rood-en-groene verkeerslichten; tot maandag dan maar weer! September en oktober zijn wellicht de mooiste maanden in Zeeland en die daarvan weten te genieten, een gewoon of lang weekend, een korte herfstvakantie; ze zijn te benijdenen ook best na te volgen. Luister! Komend vanuit het noorden, oosten of zuiden rijd je vrijwel steeds een zonsonder gang tegemoet, de oranjerode zon ver dwijnt al dalend langzaam in de grijsheid. De bomen hebben al wat minder blad; nog wat later en ze worden doorzichtig in het horizonperspectief met die prachtige avond- tinten, die terwijl we rijden langzaam overgaan in bleekgeel, geelgrijs, blauwgrijs, dan nachtblauw. Heen-en-weer spelletjes met streng-rechte spoorlijn met portalen, nog een enkele tractor met een bietenkar, 'n enkele witte molen; een flits van een polderwatertje met verstild gelig riet; een stadje met wat natriumlicht en kwiklam pen, dan weer donkere velden, dijken. Haast geen auto's meer, nu. Vuurtorenlicht zwiept met afgemeten tussenpozen langs de donkere onderkant van het wolkendek. Daar is de dorpsstraat; slordig geplaatste winkels, een oud kerkje, tuintjes met wat herfstbloemen, nieuwe woonhuizen ook, waar ze voor blauwe tv-schermen zitten te staren. Ja hoor, we zijn op ons adres! Het was niet moeilijk, een kamer met ontbijt te huren voor ons tweetjes, tele fonisch. We kenden de mensen van afge lopen zomer; we kenden de kamer met de bedden, de wastafel en de leeslamp. Gauw even uitpakken, de laarzen, de camera, de kijker; de koffer met onverbeterlijke zonzoekers die we zijn zwembroek en zwempak. Je loopt dan in de septemberavond nog even naar buiten om de benen te strekken. Een. lauw, puur windje haalt nog wat blad van de bomen bij het dorpshuis. Geloof me, ik ruik hier iets van de zee! De stilte in het dorp is haast tastbaar; het is nu zo anders dan in het hartje van het toe ristenseizoen. Tuintjes kijken, het motorge- zoem vergeten. Gearmd lopen door de Dorpsstraat zowaar al een bekende ge zien! Volgt een uurtje met een boek of krant bij het suizen van de elektrische kachel die de al wat kille kamer behaaglijk maakt weerbericht op de kofferradio (ook meegenomen). Daarna de diepe slaap van al wie een paar vrije dagen voor zich heeft, van al wie een lange autorit achter zich heeft en van wie gevolg heeft kunnen geven aan z'n „Fernweh", z'n verlangen naar de wijde verten. Frisse neus halen, hier en daar. Niet zo bar vroeg op, de zaterdagmorgen, en niet zo enorm veel haast bij het keurig verzorgde ontbijt-met-koffie-en-eitjes. Een vlugge blik naar buiten; kijk eens, de zon schijnt! Goed weer om een wandeling te maken, desnoods even met de auto naar het beginpunt. Twee kilometer brede asfalt weg hoog boven zee en meer, waar nooit een auto op komt: het panorama vanaf de Veersedam; flauwe S-slinger onder een bleke herfsthemel, is precies wat een paar stedelingen nodig hebben! In vrijwel ieder een leeft dat fundamenteel-menselijk ver langen naar ruimte om-zich-heen: men drukt het weg want het kan niet. In een drukke stad is er niet genoeg ruimte, en op de flat óók niet. en haast nergens kun je naar eigendunk lopen, trimmen, slenteren, wandelen, stilstaan of hollen op een boule vard zonder verkeer. Hier wél, hier kun je frisse lucht opdoen voor een hele week; hier kun je met hem of haar of met de kinderen dingen bepraten en uitpraten waar het in de drukke gekke werkweek niet van komt. Hier kun je een „planning", een le vensplan maken voor 1974. Hier kun je een gesprek voeren, hardop desnoods, met je zelf: kerel wees wijs en pak dit of dat zó aan! Goede voornemens gemaakt op de oliebollen-oudejaarsavond hebben een erg kort leven. Maar wat je je inprent, wat je je voorneemt, wat je met elkaar afspreekt daarboven in de stilte van de Veersedam met een krijsende scholekster als getuige, dat heeft een prima levensverwachting, ge loof ons! Er zijn aan beide uiteinden van de Veersedam voortreffelijke café-restaurants waar je het besprokene met een drankje kunt bezegelen, waar als 't éven kan de stoelen buiten op de terrassen worden ge zet en waar het allemachtig goed middag eten is na een fikse wandeling in hoger sferen, het gezicht dat wat strak en gloeie rig is van de zeewind boven een dampende aarden pot met vakkundig gekookte mos selen. Een ander idee is, zich tussen negen en tien uur te „vervoegen" bij het gebouw van het waterleidingduin, even voorbij de camping Oranjezon (Pompstation Middel burgse Waterleiding), voor een dagkaart. Wc komen woorden tekort en we zijn te weinig veldbioloog om dit sublieme gebied te beschrijven: sterk geaccidenteerd, met brede zandpaden op-en-af, veel dennen en berken, fijne uitkijkpunten op duintop pen; een „witte" wandelroute van 5 km, en een „rode" idem van 6,5 knv, veel andere voetpaden, bruggen, waterlopen, kortom: er zit wat energieks in de lucht, de herfst maanden en de vogels hebben daar hun deel van. Wandelschoenen, kijker, wat eten en drinken mee: verkenningen in het do mein van patrijs, fazant, konijn, kleine zangvogels zingend temidden van de aan bessen, bottels, vruchten en insekten zo rijke omgeving. Wie de boeken en plaatjes albums van Jac. P. Thijse, van Heimans, van Vijverberg, van Tolman als jongen of meisje heeft gelezen en hier in dit prachtige duingebied zijn ogen goed de kost geeft vindt vrijwel alles nog terug. Er zijn er al weg, de zwaluwen, de koekoek, de sterns, maar veel vogels blijven: de oeverlopertjes, de tureluurs, de bergeenden, de meeuwen soorten. Wat kun je genieten van de najaarszang; koolmezen, roodborstjes, winterkoninkjes en al die andere fluiters en piepers in het struikgewas, wat hebben ze het druk zo vóór de winter! Roodborst is nieuwsgierig maar houdt zich gedekt tussen de grond- struikjes, en wat er omlaagvalt is voor de roodborst. De koolmezen roepen heel fel, in tertsen; het gemiesper van de sijsjes is maar zwak; de kwinkslagen en rollers van de vink hoor je boven alles uit; onze vrind de roodborst heeft een week falset stemmetje: het valt niet mee dit alles op de batterij-bandrecorder op te nemen, maar er zijn lieden met eindeloos geduld wie het lukt. Er zijn nog kleine violette bloempjes op de grond en de hele winter is er het geel van de bloeiende gaspeldoorn en het oranje van de vuurdoornbessen. Later komen de koperwieken en de kramsvogels zich te goed doen op het duinbessenfestijn. Nog eens voor anker met de motorkruiser in de buurt van Veerc: stadje met onver getelijk silhouet, weer tot nieuw leven ge wekt door watersport en toerisme Foto van de schrijver. Men kan natuurlijk ook een lange strand wandeling gaan maken langs de vloedlijn; langs de zeehengelaars met hun verre blik, hun oliegoed, hun visspullen, hun eindeloos geduld. Voor velen is de hengelsport hét motief om een weekend of langer naar Zeeland te komen, juist in najaar en winter. Of je kunt op zoek gaan naar twee lange stukken hout en een touw, een volley balnet improviseren en met de kinderen een lekker partijtje gaan volleyen op het strand, om warm te worden. Misschien is er zon, een lauwe dag, een middag met een blauwe lucht, en dan kan het nog: de zonnekleertjes aan. Nee, nu niet gaan liggen, de zon staat laag en dan moet je zitten en lopen zó dat je meer effect hebt van de bijna horizontaal invallende straling. Er zijn in september en oktober dagen met volop zon en weinig wind, een medi terraan-blauwe hemel; geen wolkje aan de de lucht, de thermometer boven vijftien graden. Het zand is droog, de zee ruikt pittig en is beslist niet te koud om te gaan zwemmen voor de flinken dan Maar er komen hier ook mensen die niet van het strand houden, en het is niet altijd strandweer. Er zijn diverse musea open op zaterdag er is markt in ver schillende plaatsen er zijn in de steden boekhandels en boekwinkeltjes voor de snuffelaars. Op een regenachtige middag koopt iemand een boek met afbeeldingen hoe Middelburg er lang geleden uitzag; hij bestudeert het in 'n rustig café, maakt een paar aantekeningen op 'n papiertje, 5

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1973 | | pagina 5