Op het puntje van Gorishoek
Van zo'n uitzicht kun je stil worden
Hoe ver is die horizon?
Links dat wijde Thoolse Polderland. In de wintertijd zwart of wit naar gelang
regenbuien de vette Thoolse klei besproeien en of een dichte sneeuwbui een
niet geëgaliseerd wit tapijt aanbrengt.
In de voorzomer alle groenkleuren, elk chemisch mengsel, ten spijt.
In de nazomer goudgele tarwevelden. Geel in schrier duizend kleuren.
Links ook de als willekeurig neergevallen vliegenpoepjes groenomzoomde
dorpjes.
Hoe ver is die horizon?
Rechts de in wintertijd schuimkoppende Oosterschelde, die 's zomers lieflijk
kabbelend elke watersporter nodigt. Rechts ook de silhouet van het Markizaat
Bergen op Zoom. Rechts aan de waterkant Yerseke contouren, de Zeelandbrug,
Zierikzee en zelfs Noord-Beveland.
Dat alles aan de horizon vanaf de punt Gorishoek. Om er stil van te worden.
Napoleon, ja de echte Bonaparte heeft
minus de Zeelandbrug dat uitzicht ook al
gekend. Hij zorgde er voor, dat er op
Tholen als verlengde van de Postweg een
verharde verbinding kwam Scherpenisse -
Gorishoek. Om voertuigen, om manschap
pen en materiaal snel naar het Goris
hoekse puntje te kunnen verplaatsen en
een. snelle overtocht naar het Zuid-Beve-
landse te verzekeren. Wist hij veel, dat
minder dan twee eeuwen later honderden
toeristen er een recreatieve trekpleister
zouden vinden inplaats van aan oorlog-
strategische waarden te denken.
Maar het „oude Veerhuis" kan u de ge
heimen van toen en nu vertellen. Van toen!
Eeuwen geleden, toen de grillige Goris-
hoekse punt doorliep tot aan het Poort-
vlietse Strijen. Van de dijkval in 1824, nadat
Napoleon de Gorishoekse Postweg al had
ingeruild voor St. Helena, toen een dijkval
de verbinding met Strijen radicaal verbrak,
maar het oude Veerhuis bleef staan. Het
oude veerhuis groeide uit 3 huisjes op de
Gorishoekse punt, waarin dijkwerkers,
strandvonders en voor de gevulde pan
„sportvissende" bewoners hun bestaan
poogden te vinden. Dat eerste veerhuisje
werd in de Napoleontische tijd al een
aardige trekpleister, want ook toen had
het gerstenat gretige aftrek bij dorstige
verpozers.
Het veerhuisje op twee aan elkaar ge
plakte dijken gebouwd, werd het rustpunt
voor de gaande en komende man. De
gaande naar Yerseke, de komende van
puntje Gorishoek.
176 jaar Larooy.
Dan is er ook de veerdienst. De veer
dienst. De veerdienst Gorishoek - Yerseke.
Daarmee werd 176 jaar lang de naam van
de familie Larooy verbonden. Verbonden
ook met het Veerhuis, waar toen en later
ook de dijkbaas van het Gorishoekse wa
terschap verbleef. Het Zeeuwse verenboek
heeft mede de historie van deze waterver
binding vastgelegd.
Een vroeger ongeregelde veerdienst. Naar
gelang er een gaande of komende man arri
veerde. Maar tegelijkertijd ook een verbin
ding van de PTT. Tenslotte zelfs een ge
regelde dienstverbinding Gorishoek - Yer
seke. Met altijd weer een Larooy aan het
stuurwiel. Op milde zomerse dagen. In
stormachtige voor- en najaarsdepressies.
Op dagen, waar het de passagiers veel te
vlug ging, die 20 minuten overtocht. Op
dagen, waarop in een op de golven dansend
nu en dan onzichtbaar veerbootje de pas
sagiers elke minuut een eeuw toescheen.
Maar Larooy laveerde altijd weer behouden
Gorishoek, behouden Yerseke.
Tot in de tweede oorlogstijd toe. Toen
4 maal per dag in de zomer die route
werd gevaren, driemaal per dag in de
winter. Het oude veerhuis bleef de pleister
plaats, zelfs voor onderduikers.
Het oude veerhuis weet ook te verellen
van de ramp 1953, van de dijkverhoging
daarna. Van hef staken der officiële ver
binding, toen de auto veerdienst Larooy
op de dijk sloeg.
De laatste G. M. Larooy (nu 65 jaar)
meerde zijn veerboot, maar het oude Veer
huis kon haar historie vervolgen.
Plet toerisme had er aan de Gorishoekse
punt plaatsgemaakt voor overvarende za
kenlieden of families. De Oosterschelde
werd een nog groter trekpleister.
Oude veerhuis in nieuwe glorie.
De sluiswachter A. van Dijke verdween
eveneens van de Gorishoekse punt, maar
het café in het Oude Veerhuis kreeg een
nieuwe exploitant.
De Rotterdamse A. C. Rozendaal wipte
van een Smerdieks restaurant naar het Go
rishoekse Oude Veerhuis. Na een paar jaar
van toenemend toerisme boog het Thoolse
architectenbureau zich achter de teken
tafel over het oeroude Veerhuis. In augus
tus van dit jaar sneuvelde de oude naam
voor „De Zeester". Het oude Veerhuis werd
1100 m3, een 100 m2 restaurant, een
80 m2 barruimte, een 80z m cafetaria. Maar
de moderne patrijspoorten in het nieuwe
gebouw, zullen blijven herinneren aan het
oude Veerhuis. Dat oude Veerhuis gemo
derniseerd, maar het oeroude uitzicht on
veranderd schoon. Links dat wijde Polder
land. Rechts de Oosterschelde. Een uit
zicht om er stil van de worden.
Foto's van de schrijver.
G. Heijboer.
Het oude Veerhuis, oorspronkelijk gebouwd op de twee zeeweringen, die elkaar hier
vonden, later aan de voet van die dijk herbouwd en telkens wat uitgebreid.
21
