DE BRAAKMAN,
recreatiegebied voor natuurliefhebbers
en pleziermakers
Zandijkse polder. In de jaren 1392/93 gingen
deze dijken met de polder verloren, om in
1580 slechts ten dele weer herdijkt te wor
den. Langs de westzijde van Veersegat en
Noordsloe gingen de bedijkingen door tot
het einde van de vorige eeuw. De aanleg
van de Sloedam in 1871 maakte een einde
aan de doorgaande verbinding tussen de
Oosterschelde en de Westerschelde.
De oostzijde van het Veersegat en de
noordzijde van de Zandkreek werden be
grensd door polderdijken van het eiland
Noord-Beveland. De naam Noord-Beveland
werd voor het eerst vermeld in een geschrift
uit het jaar 1223. Overigens is er uit die
tijd vrij weinig bekend en zeker over de
plaatsen waar die oude zeedijken gelegen
moeten hebben.
Het eerste Noord-Beveland ontstond ver
moedelijk in de loop van de 13e eeuw.
Slecht dijkonderhoud, ruzies tussen dijk
besturen. dijkvallen en stormen stelden de
eerste primitieve dijkjes op een zware proef.
Het eiland verdronk tenslotte in de jaren
1530/32. De nieuwe dijkbegrenzingen langs
Veersegat en Zandkreek ontstonden daarna
weer tussen de jaren 1667 en 1855.
Langs de zuidzijde van de Zandkreek
werd reeds vóór het jaar 1216 de Oud-
Sabbingepolder bedijkt. De overige begren
zingen langs die zijde van de Zandkreek
ontstonden geleidelijk gedurende de 14e,
de 17e, de 18e en de 19e eeuw.
De eerste veerverbindingen.
Naarmate er door bedijkingen eilanden
ontstonden, vestigden zich daar uiteraard
ook mensen. Aanvankelijk waren het de
ontginners, later gevolgd door kolonisten
die de grond in gebruik namen. De verbin
dingen tussen de diverse eilanden onder
ling en met de overige omringende gebieden,
werden vanouds gevormd door veren. Zo
waren de belangrijkste veren tussen Wal
cheren, Noord-Beveland en Zuid-Beveland
de volgende: Veere Kamperland; Kort-
gene Wolphaartsdijk en Kats Goes.
Een korte vermelding van de feiten die
uit de vroegste tijd van deze veren bekend
zijn, zal dit artikel besluiten.
Reeds in 1290 was het Campvere bekend
als het veer van Walcheren naar Campen
het latere Kamperland. In de 12e of de 13e
eeuw ontstond bij de plek van afvaart de
plaats Veere. De oudst bewaarde rekening
van deze veer-exploitatie dateert uit 1343/44.
Het Veersegat heette toen het Veerediep.
Wanneer de veerdienst tussen Kortgene
en Wolphaartsdijk werd ingesteld, is niet
meer te achterhalen. Wel gaf Willem Tho-
niszoon van Kortgene in 1320 zijn vrouw
Margriet een jaarlijks inkomen, onder meer
uit zijn veren te Kortgene.
Daaruit zou wellicht de gevolgtrekking
zijn te maken dat toen ook reeds een veer-
verbinding naar de overzijde van de Zand
kreek bestond.
Vóór 1727 voer er vermoedelijk een veer
man van het dorp Kats naar Goes. Na be
dijking van de Jonkvrouw Annapolder werd
deze overtocht bekort. Na de bedijking
van de Wilhelminapolder in 1809 had de
veerman alleen nog de Zandkreek over te
varen.
De afdamming van Zandkreek en Veere-
gat maakte de veerverbindingen overbodig.
Zodoende kent het Veerse Meer geen veren
meer. Met hun wel en wee behoren ze tot
een vervlogen tijd.
J. P. van den Broecke.
Bronvermelding.
M. H. Wilderom: Tussen afsluïtdammen
en deltadijken. C. Dekker: Zuid-Beveland.
Dresselhuis: Wandelingen door Zuid- en
Noord-Beveland. J. Bijhouwer: Het Neder
landse Landschap. J. Romein: De lage lan
den bij de zee. M. Gottschalk: Stormvloeden
en rivieroverstromingen.
Natuur.
heen hebben en graag recreatief comfort
in de buurt wensen, zijn er genoeg alter
natieven. Er ligt een prachtig geoutilleerd
zwembad. Speciaal voor de kinderen is er
een pierebad gemaakt. Het waterpeil daarin
is zo laag, dat ze er zonder gevaar voor
verdrinking in kunnen rondploeteren.
Voor de kleintjes die liever op het droge
blijven, is de speeltuin een plezierige uit
komst. Rondom deze accommodaties is een
brede grasvlakte aangelegd, waar de dag
recreant zijn hele hebben en houden voor
de picknick kan opzetten. Naast de zonne
weide tref je een midgetgolfbaan aan,
waar je voor weinig geld minstens een
uurtje zoet kan brengen, alvorens je alle
hindernissen volgens spelreglement hebt ge
passeerd. Wil je je een natje of droogje
laten serveren, dan kun je terecht in het
moderne café-restaurant „De Braakman".
Laatste en niet te verwaarlozen attractie
van De Braakman is het water, een knusse
In het uitgestrekte natuurgedeelte van
De Braakman heerst over het algemeen
een rust, die in fel contrast is met het
drukke mensengewoel op het gesoigneerde
recreatieetrrein. Dus gaat je hart uit naar
Twee zeilclubs zijn aan De Braakman tot bloeiend leven gekomen: w.v. „Vremdijcke"
en Royal Belgian Sailing Club. Foto: P. Maartense, Hoek.
Zomer of winter, het doet er eigenlijk
weinig toe. In een attractief en rijk ge
varieerd recreatiegebied als De Braakman
in Zeeuwsch-Vlaanderen kun je in principe
elke dag van het jaar wel terecht. Vanzelf
sprekend is het assortiment recreatieve
mogelijkheden tijdens het uitgesproken va
kantieseizoen ruimer, want dan worden
de pieken van de publieke toeloop verwacht.
Vooral op zonnige dagen.
In de behagelijke zomerperiode
is de slagzin „Voor elk wat wils" duidelijk
van toepassing op De Braakman. Juist de
veelzijdige aantrekkelijkheid is er de oor
zaak van, dat dit recreatiegebied zo'n
enorme trekpleister vormt voor dagtoeristen
en vakantiegangers. Heus niet alleen
Zeeuws-Vlamingen hebben De Braakman
ontdekt: in de loop der jaren hebben talloze
kampeerders en vakantiezoekers, overal
vandaan, als het ware een abonnement op
dit gebied genomen.
Met name bij onze zuiderburen is De
Braakman bijzonder in trek. Een niet te
onderschatten percentage Belgen komt fre
quent naar deze voor hen dichtbij gelegen
oase van ontspanning en watersport.
rustige plekjes, waar de mensen niet hutje
bij mutje zitten: trek dan de Braakman-
natuur in met zijn boeiende flora en fauna.
Voor diegenen, die graag mensen om zich
15