Nog even en een druk bevaren Schelde Rijnkanaal doorsnijdt het rustig Thooise polderland.
Bij Gorishoek.
De laatste van de vijf veerdiensten die
Tholen rijk was, kon men vinden op het
puntje van Gorishoek. Merkwaardig heb
ben de inwoners van Tholen en Sint Phi-
lipsland er nooit een enorm probleem van
gemaakt, dat men overig Zeeland niet te
best kon beueiken. Men richtte zich vanuit
deze contreien ook in de oude tijden veel
meer op het westen (Rotterdam) en op
Brabant. De enige directe schakel met
midden Zeeland was dan ook de veerdienst
Gorishoek Yerseke.
Ook daar geen geregelde verbinding. Het
begon met een zeilbootje en zonder de
helpende hand van de veerman (Larooy)
was het met name voor oudere passagiers
al een opgave in het bootje te klauteren
vanaf een glibberige steenglooiïng. Gelukkig
was die helpende hand er altijd wel.
De niet vaste vertrektijden waren er
oorzaak van, dat menig gegadigde arri
veerde, terwijl het bootje de wal juist had
verlaten. Dan mocht je weer een uurtje
zoet zijn in het veerhuis, want men leefde
nog in de periode zonder hartinfarcts.
Bij vloed kon het bootje rechtstreeks de
lijn Gorishoek Yerseke aanhouden, bij
laag water duurde het minstens tien minu
ten langer, eer je voet aan wal zette aan
de overkant. Ook aan deze verbinding te
water is kort na de oorlog een eind ge
komen.
Zijpe Anna Jacobapolder.
De enige thans nog overgebleven veer
dienst in de streek Tholen en Sint Philips-
land is die tussen Zijpe en Anna Jacoba
polder. Jarenlang een druk veer, vooral
toen het toerisme zich steeds meer ont
wikkelde en er nog geen vaste verbinding
tot stand was gekomen tussen Schouwen
en Goeree.
In de vakantieperiode betekende het uren
wachten, maar de drukte is nu belangrijk
minder, want de randstad maakt gebruik
van de Grevelingendam, evenals menig
Brabants weggebruiker. Wie een boot moet
wachten aan Anna Jacobapolder kan even
goed de vanuit de Thooise contreien nog
wel fikse omweg rijden over Willemstad.
Nog altijd wel voile veerboten in de zo
mermaanden, maar de urgentie is na de
dammenverbinding toch belangrijk afgeno
men. De Schelde Rijnwerken hebben Tholen,
zij het wel eenzijdig, naar een toch veel
ruimere ontsluiting gebracht.
Een nieuwe brug bij Tholen-stad, die als
eerste van de Thooise Schelde Rijnkunst
werken tot stand kwam en al een paar jaar
in gebruik is. Met aansluitende wegen,
die Tholen-stad aan de linkerkant houden
en het voor het doorgaande verkeer ge
makkelijk maken.
Een tweede brug bij Oud-Vossemeer kon
na enige vertraging 11 april 1974 worden
opengesteld en vormt thans de hoofdver
binding naar Steenbergen, maar eveneens
naar de randstad, waardoor het autover
keer Tholen Rotterdam niet meer dan
een uur nodig heeft.
Een derde ontsluiting vormt de aangelegde
dam tussen Tholen en Sint Philipsland, die
nodig was voor afsluiting van de kanali
sering. Nu de brug bij Vossemeer in ge
bruik is, beperkt de damverbinding zich
nog als een lokaal traject tussen Sint
Annaland en Sint Philipsland, maar het is
toch wel de derde schakel in de overspan
ning van Eendracht en Krabbenkreek.
Genoeg van het goede.
Eeuwenlang zat de streek Tholen en Sint
Philipsland in een zeker isolement. Niet
alleen vanwege het water, want na de
Eerste Wereldoorlog was er toch al snel de
Slaakdam, die van Sint Philipsland een
schiereiland maakte en voor Tholen sinds
1928 de vaste Eendracht-overspanning,
maar ook omdat dit gebied aan de periferie
lag van het doorgaand verkeer tussen Zee
land en het westen.
De enorme vlucht van de zeehengelsport
heeft menigeen in de laatste jaren Tholen
en Sint Philipsland doen ontdekken. De
thans via de Schelde Rijnwerken tot stand-
gebrachte vaste verbindingen maken het
bereiken van de streek tot een fluitje van
een cent. De afstanden zijn vervaagd en
pok de Thooise contreien worden sterker
dan tevoren doorgroefd met snelwegen.
Langzamerhand gaat deze streekbewoner
die altijd veel tijd heeft moeten uittrekken
om zich naar elders te kunnen verplaatsen,
zich afvragen of het nu ook niet genoeg
van het goede gaat worden. Snellere ver
binding, een verdere ontsluiting heeft ook
een keerzijde van de medaille.
De schoonheid van het open polderland,
de rust die deze streek kenmerkt, wordt
ook door de bewoners zelf steeds hoger
aangeslagen. De wetenschap tevens, dat
elke verdere ontsluiting daaraan even hard
knaagt als een noordwesterstorm aan de
zeewering.
Het is nog altijd goed wonen in dit
gebied, het is nog altijd plezierig vissen en
recreatief verpozen.
Als verdere Deltawerken echter ook nog
een ontsluiting naar Midden-Zeeland be
werken, als Tholen nog eens ooit moet
komen te liggen in ecn doorgaande west
oost of noord-zuidroute, dan zou zoveel
van wat met de dag waardevoller wordt,
verloren gaan. dat men reeds nu op het
punt is aangekomen, dat men in dit gebied
tot de conclusie komt: genoeg van het
goede.
Al weet men evengoed dat het knusse
veerpontje tussen Oud- en Nieuw-Vossemeer
niet meer dienst zal doen.
Verdere ontsluiting en nieuwe verbindingen doen de waarde van een polde
dit, in de Thooise contreien belangrijk stijgen.
Igglgj
r weg je als
24
