iemand van Van Duivendijk vaak door de
adspirant-koper gevraagd eens een kijkje
te gaan nemen. De koop zal er wel vaak
vanaf hangen, wat weet een leek doorgaans
van oude houten schepen? Zelfs verzeke
ringsexperts geven vaak grif toe dat ze
moeiiijkheden hebben met een juiste taxatie.
Dat een „leek" er meer verkeerde inzichten
op na kan houden ten aanzien van scheeps
bouw blijkt wel uit een verhaal van jaren
terug.
Dirk sr. was nog een jongetje toen het
gebeurde en net op de werf. Van Waterstaat
kwam iemand die er blijkbaar niet te veel
van wist, op de werf om een opdracht te
keuren. De schuit was prima in orde, er
zat alleen in een van de gebruikte planken
(Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee).
een grote kwast, waar de persoon in kwes
tie niet mee akkoord kon gaan. Dat was
vast veel minder sterk!
De oude Van Duivendijk wist wel beter
en had weinig zin de plank onnodig te
vervangen. Hij deed toch een toezegging
en twee weken later stormde de „keur
meester" prompt op dezelfde plank af. Daar
zat geen kwast. De „kenner" had niet in
de gaten, dat de boot simpel was omge
keerd, zodat de bewuste kwast uit het zicht
zat. Een onschuldige, maar wel snuggere
zei. waarmee alle partijen tevreden bleken.
De boot werd goedgekeurd.
Een groot deel van de tegenwoordige re
paratiewerkzaamheden komt van een groep
„vaste klanten", die elk of om de zoveel
(Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee).
jaar terugkomen voor een flinke onder
houdsbeurt. Het komt niet zelden voor dat
het schip van zo'n klant destijds op de
werf van Van Duivendijk gebouwd is. De
hoogaars „De Atlante" met al een vijfde
eigenaar wordt op het ogenblik opgekale
faterd en werd hier in 1938 gebouwd.
Op de werf staat ook een hengst uit
Bergen op Zoom voor onderhoud. Hij is hier
eerder al verboeid en de eigenaar kreeg
twee jaar terug bij de reünie van platbo
dems in Zierikzee een wisselbeker. De werf
dankt er een wimpel aan. Die wimpel
hangt in het vroegere woonhuis dat bij de
werf hoort. De mannen drinken er tegen
woordig koffie, 's winters brandt er een
kachel en naast de oude bedsteedeuren han
gen kleine modellen van vroeger gebouwde
schepen.
Een tekening maken van een te bouwen
schip was er niet bij. „Als je erin opge
groeid bent, ken je de verhouding van
hoogte en breedte bij de lengte van een
bepaald type schip toch wel", zegt D. van
Duivendijk. „Als kleuter zag je al van alles,
je pikte het gaandeweg mee."
Bouwen in hout was vroeger veel meer
en zwaarder werk. Planken werden op de
werf gezaagd met de hand. Twee man aan
de kraanzaag. Die zagen hangen er nog
en ze zien er onhanteerbaar maar magnifiek
uit. Tegenwoordig worden uit Frankrijk
geïmporteerde eiken gebruikt. De geleverde
planken gaan tot tien maanden het water
in, worden daarna op latten buiten gezet
en gaan later naar binnen om verder te
drogen. Vier jaar gaat over het eikehout
heen voordat men het goed en wel kan
gebruiken.
„De sappen moeten eruit, dan scheurt
het minder". Alle hout wordt op de werf
zelf verder verwerkt. Er vallen een paar
vaktermen en grondregels als „Altijd re
kening houden met de draad van het hout"
en „De kleine zeeg, dat is van kromme
bomen waarbij de daarvan gezaagde plan
ken al een natuurlijke kromming vertonen."
Schaven en schuren kwam en komt er na
tuurlijk ook aan te pas. Met de „veerploeg"
en dan nog een ander soort schaaf ,,'t
verreken", dat ging nog zwaarder.
En dan natuurlijk nog het buigen van
het hout. dat nu nog steeds op een be
proefde degelijke ouderwetse manier gaat.
Met het „wisje", de rietvlam eronder. Het
hout wordt gespannen en met een aange
stoken bosje riet aan de onderzijde voor
zichtig verhit waardoor het hout op die
plaats gaat krimpen. Van boven wordt de
rek gebogen. Er zal wel een enorme dosis
ervaring en vakmanschap aan te pas moeten
komen om dat precies voor elkaar te krij
gen. Zelfs D. van Duivendijk sr. zegt:
,Je moet er wel zicht op hebben, er zijn
krengeplanken bij van sommige bomen."
Al met al ziet de werf er vergeleken
bij de meeste bedrijven en werkplaatsen
vriendelijk en gemoedelijk uit. Dat voelen
de mensen die er werken zelf ook wel.
10
