Wees kreatief op rekreatief gebied
Denkt u eens in, het is oktober of no
vember 1975; de boot is al weer opgebor
gen tot volgend jaar april of mei. U hebt
een rustig halfuurtje voor u, en gebruikt
dit om eens terug te zien op het vaarsei-
zoen dat afgesloten werd.
Het kan een best seizoen zijn geweest,
met vele vaaractïviteiten, goed weer, leuke
ontmoetingen en een vele malen bevredigde
behoefte om op het water te zijn en die zo
geheel andere omgeving te beleven, alleen
of met de anderen.
Of is er maar een heel matig gebruik
gemaakt van dat fijne schip waar zo lang
naar is verlangd, waar zo lang voor is
gespaard en dat zo zorgvuldig werd gekozen
uit het overstelpende aanbod?
Wat wilden we allemaal niet doen met
die boot, het vroege voorjaar '75. Wat
hadden we ons niet voorgenomen, die grote
opknapbeurt eens piekfijn met z'n allen
uit te voeren! En wat is ervan terecht ge
komen? Wat zijn het maar kleine stukjes
en beetjes vrije tijd geweest die we aan
de boot hebben besteed!
Hoe dikwijls zijn we niet met windsterkte
4 of 5 in de jachthaven gebleven om te
kletsen en te drinken met collega's, terwijl
schip en tuig en de rest het makkelijk
hadden kunnen uithouden, die winderige
dag buiten op het meer?
Wat zijn we niet dikwijls maar thuis
gebleven, de zondagen, om de te verwachten
grote drukte op de autowegen? Terwijl we
met om zeven uur wegrijden, en laat terug
hoegenaamd geen file-vertraging zouden
krijgen?
Wat wilden we geen grote tocht maken,
drie weken lang, met vrienden; wat is
ervan terecht gekomen? Bang voor een
schram op het schip, een teervlek, een paar
dagen verwaaid liggen in een veraf haventje
in Zeeland?
Hadden we ons het voorjaar '75, na zo
lange scheiding, niet voorgenomen, dit jaar
eens volop ruimte te maken in ons drukke
leven voor de watersport, voor betere ver
zorging van het schip, voor meer activiteit
in onze zeilclub; voor gestaag en systema
tisch verbeteren van onze zeiltechniek, ons
schipperschap, ons inzicht in water en wind?
Och, het is allemaal zo'n beetje hetzelfde
gebleven; het is allemaal sleur geworden!
In juni ging het schip eindelijk in bedrijf,
het heeft wekenlang verweesd tussen de
palen en de steiger gelegen zonder dat ie
mand aan boord kwam; eind september
kon het weer de wal op.
Ook een bijdrage geleverd aan het saaie
beeld dat de Nederlandse jachthavens steeds
meer vertonen: op de helft van de schepen
wordt maar af en toe een voet gezet.
De vraag: is het dan voor velen zo
moeilijk, hun recreatie-te-water in te passen
in hun privé-leven? Soms wel, ja; als er
een baby op komst is, een belangrijk di
ploma moet worden gehaald, een verhuizing
moet plaats vinden. Laat de boot liggen
als er belangrijker zaken aan de orde zijn!
Maar maak het dan weer goed; anders
wordt ergens de „aansluiting" met de sport
gemist!
Zie dit niet verkeerd: het is niet zo
dat u alsmaar moet gaan zeilen en motor
varen omdat u een boot hebt gekocht!
Die boot is er, en ligt klaar om uit te
varen, gebruikt te worden; om te dienen
voor ontspanning, her-scheppen van vita
liteit, weg-wezen uit het gewone sleurleven,
onbewust of bewust genieten van de heil
zame werking van zon, wind en water.
Waarom maak ik van dat voorrecht geen
beter gebruik?
Ja maar, het gezin eist me op.
Of: de zaak. Of: de vriendenkring. Of:
het verenigingswerk. Of: mijn carrière. Of:
mijn veeleisende baan, job, functie. Of:
de relaties. Of: het tweede huis.
U kunt wel zeggen: trek er eens wat
meer op uit, maar ik heb er de tijd niet
voor en ben de weekends te moe. Ja, toen
de kinderen nog thuis waren en niet op
hielden met hun; wanneer gaan we weer
zeilen, paps? Maar nu: militaire dienst,
studie, baantjes ver van huis, wonen op
kamers, etc., het loopt uit op: sorry pa,
we kunnen echt niet meer mee!