1
T»
I r i
Hef „Plae'sen'uus" in Dreischor. Vroeger raadhuis, mee rechts van de ingang de standaard-
el waaraan de winkeliers hun maatlatten moesten ijken. Het werd in 1637 gebouwd.
ben ik met m'n eigen stamboom begonnen.
Dan ontdek je allerlei data en namen en
die wil je dan weer in een decor geplaatst
zien. Gaandeweg ga je je dan in van alles
verdiepen," zegt de Dreisterse arts, ge
waardeerd medewerker aan „Gens Nostra"
van de Nederlandse Genealogische Vereni
ging, voorzitter van de vereniging Stad en
Lande van Schouwen Duiveland. medewer
ker aan de bekende reeks „Zoals het was"-
boekjes (waarvan „Dreischor zoals het was"
de spits afbeet), schrijver van artikelen,
lezingen, boeken en stambomen.
Meest recent van zijn hand is het boek:
„Uit Dreischors Verleden", dat hij zelf op
verzoek heeft uitgegeven en dat een aan
gevulde samenvatting is van de artikelen
reeks voor de Zierikzeesche Nieuwsbode, ge
schreven aan de hand van de grafelijke
rekeningen, gevonden in het provinciaal
archief in Middelburg.
Rekeningen, die voor een leek niet te
lezen zijn. Meestal dialectisch, fonetisch
opgeschreven in een handschrift en stijl
die ons vreemd zijn geworden.
Voor de heer Braber is het gesneden
koek. Zo zelfs, dat hij achter de nuchtere
gegevens kon lezen en een boeiend geschrift
maakte over hoe de Dreistenaren plachten
te leven, recht te spreken en te werken.
Rijkelijk geïllustreerd met tekeningen van
mr. A. K. Vink, reproduktics en foto's.
Het boek heeft als verdienste verder dat
het een tijdsbeeld geeft van Zeeland en de
Lage Landen in het algemeen en zelfs tipt
aan de Vlaamse cultuur, voorloper van
de onze.
Het is ook leuk te lezen over namen,
geldmiddelen, normen en straffen. Te weten
wat belangrijk was. Hoe de kerk een grote
rol speelde in het leven van alledag en
dat kerkelijke grond gewijde grond was,
waarop misdadigers een veilig heenkomen
vonden. Hoe de heerlijkheid Dreischor voor
haar bezitters inderdaad een heerlijkheid
was, een bezit waarin men zich kon ver
heugen, gezien alle voorrechten en inkom
sten die daaraan verbonden waren.
De prijs van het boek ligt ogenschijnlijk
nogal aan de hoge kant (18,50), maar de
oplage is slechts vijfhonderd stuks en het
geschrift bevat voor de liefhebbers een schat
aan exacte gegevens en veel illustraties.
Een verdienste is ook het gevarieerde
lettertype, geleend van de krante-artikelen,
wat het prettig en overzichtelijk leesbaar
heeft gemaakt.
Dokter Braber vestigde zich in '43 in
Dreischor als huisarts. Tien jaar geleden
deed hij zijn praktijk van de hand en werd
controlerend arts. Daardoor kennen veel
mensen hem, maar zijn grootste bekendheid
heeft hij wel te danken aan alles wat hij
intussen aan historisch materiaal heeft
verzameld.
De stamboom van zijn familie is tot
twee keer toe verschenen, de laatste keer
in uitgebreidere vorm, en is op zich al
een onderwerp van importantie voor de
liefhebbers van de genealogie.
Daar hield het niet mee op. Andere
families werden onderzocht; zodat binnen
kort de familie Joppe alles over haar voor
geslacht te weten kan komen. Kwartier
staten, overzichten van namen en data van
dertig voorouders en meer, zijn van zijn
hand verschenen, compleet met familie
wapens erbij.
Pronkjuweel in de huiskamer is echter
op dit moment het schild van de Braber-
fanvilie waarin de koeikop een grote rol
speelt. Het waren landbouwers, die Brabcrs
(Brabanders) verhuisd van Etten Leur naar
Flakkee ten tijde van de reformatie. Ze
speelden ook allemaal een grote rol in
het dorpsbestuur. „Wellicht", lacht de
Dreisterse arts, „heb ik daar m'n sociale
belangstelling van."
Of dat grasduinen in de historie invloed
heeft gehad op zijn zienswijze op het leven
van nu? ..Ik ben er conservatiever door
geworden. Ik geloof ook dat je moet zoe
ken naar een combinatie tussen verleden
en toekomst. Tradities worden wel erg vlug
over boord gegooid. Daar ben ik niet zo
voor." Hij kon het dan ook niet laten
op de laatste bladzijde van zijn boek over
Dreischor een opmerking te maken over de
radicale rechtspraak van weleer en de wat
al te slappe maatregelen die men tegen
woordig, naar zijn mening, neemt.
„Het verleden," vindt hij, „moet mee
spreken in je manier van leven. Je kunt er
gemakkelijk op terug vallen. Het moet wel
altijd een compromis zijn."
Het kan niet anders. Men moet bepaalde
karaktereigenschappen hebben, zoals nauw
gezetheid bijvoorbeeld, om dergelijk speur
werk te kunnen doen.
Het is dan ook geen wonder dat de heer
Braber als jong HBS-er regelmatig met
succes puzzels oploste en dat zijn hand
tekening steeds meer een hang naar het
verleden verraadt. Typisch trouwens, dat die
handtekening frappante overeenkomsten
vertoont met die van veel van zijn voor
vaderen. Hij kan daar voorbeelden van
laten zien. Hij heeft zelfs merklappen,
plukjes haar, trouwkaarten, brieven, enz.
Eén zijner familieleden schreef in 1790
17
