„Situaties dwingen mij tot
afreageren op papier"
Terneuzense dichteres Irene van Hooije
felle stroom te water te plonsen. Zelfs de
klap op het water mag het anders zo fragile
aas niet deren. In het water op de zee
bodem zal dit aas in vrij korte tijd smelten.
Wie een beetje ervaring met deze diep-
vriesfoef heeft, zal het aas kort voor gebruik
zelfs al de kans geven 10 minuten of iets
langer te ontdooien. Dat voorkomt, dat de
zeebaars, vette aal of rog een soort ijslolly
pakt.
Koelbox.
U begrijpt natuurlijk wel, dat een klein
handig koelboxje met wat ijs erin, het
diepvries-aas, in goede conditie, dus nog
enigszins bevroren, aan het strand moet
brengen. In de zomer kan dit koelboxje zelfs
nog een paar ijsgekoelde flessen bier of
frisdrank bergen.
U kunt als u in het voorjaar of de zomer
een voorraadje geschikte krabben verzamelt,
zelfs uit voorraad werken. U kunt de krab
ben vele weken en maanden in de diepvries
bewaren. Denk niet, dal u domweg krabben
in water, dus gewoon ijs, kunt diepvriezen.
Ze hebben dan de neiging te verpulveren.
U moet een roestvrije stalen haak mee
invriezen, omdat een gewone haak zelfs
in de diepvries gaat roesten. U moet zelf
even uitzoeken, hoe lang tevoren u de
diepgevroren aas-krab uit de koelbox of
diepvries moet halen. De ontdooide krab
mag niet te zacht en te veel ijslolly zijn.
Gelooft u me, een Antwerpse sportvisser
„Opwenteling" publiceert haar gevoels-
impressies
„Hier en daar een beetje rondscharrelen
als ik de tijd heb, vind ik fijn, zo lekker
ontspannend. Vorig jaar slenterde ik over
de braderie in Terneuzen. Bij een stand van
de stichting „Opwenteling" bleef ik hangen.
Bladerde wat boekjes door en heb toen een
paar gedichtenbundels gekocht omdat ik me
erg voor poëzie interesseer. Het zegt me
vaak veel meer dan een dik boek. Ik raakte
ook in gesprek met die man van „Opwen
teling".
Ik stelde me voor: Irene van Hooije uit
Terneuzen. Over poëzie en proza in het
algemeen boomden we maar van mijn eigen
gedichten durfde ik niet zo goed te spreken.
Die moesten, vond ik steeds, een privé-
geheim blijven. Alleen intieme vrienden
mochten af en toe een paar lezen. Ze re
flecteren nogal sterk mijn gevoelsleven. Mijn
gedichten zijn eigenlijk schrijfsels die soms
ineens met zacht geweld uit me barsten,
vanuit een dwingende behoefte om situaties,
negatief of positief, op papier af te rea
geren. Ze zijn voor mij een manier om her
inneringen vast te houden als ze fijn waren.
Maar het is ook mijn manier om nare her
inneringen van me af te schudden. Een soort
heeft vele zeehengelconcoursen gewonnen
met zachte krab. die op een krachtige verre
worp over 100 meter afstand te water werd
gebracht. Niemand heeft zijn geheim tot
nog toe ontdekt. U bent nu even slim.
Ruime aaskeuze.
De aaskeuze behoeft met dit diepvries-
procedé op glycerine en zout natuurlijk niet
tot krab beperkt te blijven. U kunt ook
bliek, zandspiering, mosselteken of een here-
mietkreeftje compleet met haak natuurlijk,
diepvriezen.
Zo'n diepvriezer is een prima investering,
zeker als u toch van plan bent overtollig
gevangen vis in voorraad op te slaan. Be
denk dan ook, dat u paling prima op smaak
houdt door ze goed schoongemaakt in wa
ter in re vriezen. De glycerine behoedt
visjes en krab er voor de diepvries-toestand
te doorstaan.
In principe kunt u elk aas op deze wijze
sterk genoeg voor een verre worp, maken.
Ook zagers en zeewormen kunt u dus in
vriezen. Maar dat is meestal niet nodig,
omdat ook dit verse aas, meestal wel een
klap van een lange zeehengel kan verdragen.
Zeker als u een paar weerhaakjes van
nylondraad op de haaksteel bindt door de
geknoopte lus op de steel op enkele milli
meters af te knippen.
Cor van Heugten.
uitlaatklep. Alles kwijt op papier, dan is
het voorbij."
„Toen ik na dat gesprek met die man
thuiskwam, dacht ik in mezelf: wat zouden
die gedichten van mij voor een waarde
hebben? Wat kunnen ze voor anderen be
tekenen, hoe zouden ze overkomen? Mis
schien mag ik ze helemaal niet alleen voor
mezelf behouden. Mogelijk beleven anderen
wel precies hetzelfde dat ik naar mijn ge
voel doormaak.
Bij vrienden had ik intussen al meer dan
eens ervaren, naarmate ze intenser mijn
gedichten lazen, dat mijn gedichten aan hun
innerlijk appelleerden. Zo vergaat het mij
ook wel, zeiden ze dan. jij kan een gevoel
onder woorden brengen. Ik schrijf die ge
dichten dikwijls vraag ik me af: zijn
het wel gedichten, want zelf noem ik ze
liever gevoelsimpressies ik schrijf ze, om
dat ik het niet kan laten."
„In elk geval heb ik er heel lang over na
gedacht, of ik mijn poëzie wel of niet aan
de openbaarheid zou prijsgeven. Op een
goeie dag ben ik in de pen geklommen en
heb een briefje naar de stichting „Opwen
teling" in Eindhoven geschreven.
Een aantal van mijn gedichten sloot ik
er bij in. Van Ton Veugen kreeg ik toen een
antwoord terug. Hij schreef dat-ie mijn
gedichten wel aardig vond, maar er zat
niet genoeg diepgang in. Die reactie trof
me pijnlijk in het hart. Hij had vast wel
gelijk. Toen".
Telefoontje.
„Enige maanden later kreeg ik onverwacht
een telefoontje van dezelfde Ton Veugen.
Kennelijk was hij van gedachten veranderd.
Binnenkort zou „Opwenteling" een nieuwe
verzamelbundel van jonge dichters uitgeven:
„Op weg naar morgen" heet het en daar
wilde hij mijn gedichten ook in opnemen.
Een paar van de acht die ik hem had
toegestuurd, had hij geselecteerd. Ik geloof,
dat deze nieuwe bundel van „Opwenteling"
op het punt staat uit te komen. Ik ben
er wel benieuwd naar, maar het zit niet in
me om er achteraan te leuren".
„In mijn dagelijks werk ben ik een heel
ander persoon ais in mijn privé. Ik ben
secretaresse bij garage Visser, maar daar
weten ze niets van dichterlijke inspiraties
af. Zulke dingen moet je gescheiden hou
den. Toch kan het wel gebeuren dat door
mijn werk iets me dwars zit, dan heb ik
de neiging om me flink in gedichten af
te zetten. Dat is natuurlijk geen regel. Ik
moet iets beleefd hebben dat zo'n indruk
op mijn gevoelsleven heeft gemaakt, alsof
het er in gegrafeerd staat. Thuis pak ik
dan in zo'n situatie mijn ouwe Remington-
machine en tik klakkeloos a la minute mijn
gevoelsimpressies op. Ik verander er daarna
niks meer aan. Zoals het er staat, staat het
er. Mijn gedichten zijn meestal klein. Al
mijn gevoelens comprimeer ik op zo'n
moment en breng ik terug tot hun propor
ties. Soms vind ik mijn poëzie net zelf-
hekelcnde dichterijen".
Ervaring.
„Zo'n twee jaar geleden is die behoefte
om gevoelsindrukken op te schrijven, in me
ontsprongen. Werkelijk van de ene op de
andere dag. Een bijzondere belevenis ligt
daaraan ten grondslag. Een belevenis die
ik nooit meer zal ervaren, maar waar je wel
voortdurend naar op zoek blijft. Om van
die bittere vaststelling verlost te raken, heb
ik die mooie belevenis, die kortbloeiende
liefde, opgeschreven. Het gat me verademing,
zin in nieuw leven. Ik ben vanaf die dag
doorgegaan met mijn gevoelsbelevingen zo
te legen. Alleen waardevolle zaken van het
leven geven mij een draaierige opwinding
van binnen en komen in een schroef bewe
ging er uit. Niet zelden kijk ik met ver
bazing naar wat ik heb opgeschreven. Is
het er zo uitgekomen, denk ik dan?"
„Omdat de liefde bijna geen mens on
beroerd laat, komt dit gegeven vaak in mijn
poëzie voor. Mensen in het algemeen boeien
mij. Maar ook mijn vader, mijn vrienden
en vriendinnen werken door hun doen en
laten in mijn gedachten door. Waarom han
delen ze zo en niet zo, waarom reageren
ze zo en niet zo? Ik heb ooit eens een
gedicht over mijn vader geschreven, in de
hoop hem beter te leren kennen. Dat wil je
toch als kind. Ik geloof niet dat ik hem
heb kunnen bereiken, zoals ik dat zo graag
zou willen."
„Ik ben geboren en getogen in Heikant.
Daar komt ook mijn pseudoniem vandaan
dat ik eigenlijk het liefste zou gebruiken,
al was het alleen maar om mezelf veilig
weg re stoppen. Families in Vlaamse dorpen
hebben bijna allemaal een bijnaam, dat
stamt van vroeger af. Die van mijn moeder
30
