Schaapje, heb je witte wol? Ja baas, drie zakken vol Het was tijdens de ramp, dat een zwager aan Piet vroeg of hij even wilde helpen bij de schapen. Hij deed het, er werd een drieling geboren en als dank voor de hulp kreeg hij het derde lammetje in z'n handen gestopt. Zelf wist hij er niet zo goed raad mee, maar zijn vrouw stopte het in een „knienekotje" en kweekte het met de fles op. En het tweede jaar had „Sikkie", want zo heette het al, twee nakomelingen. En zo is het eigenlijk allemaal begonnen. „Sikkie" werd door iedereen verwend op de boerderij, maar het was een deugniet. Ze duwde zelfs een keer iemand in de „beertonne". in op. Het ene moment demonstreert hij zijn pillenschieter, het andere moment z'n flesje met vloeistof, waar hij de poten van de schapen mee behandelt als ze „rotte- kreupel" hebben. Ook de merkstiften, om te weten welke wel en welke geen pil gekregen hebben, worden niet vergeten. Ook de ouderwetse handknipschaar voor de wol komt voor de dag, hoewel die alleen nog op de moeilijke plekjes wordt gebruikt. Voor de rest gaat het elektrisch. Het gaat nog niet eens zoveel sneller, vindt hij. Natuurlijk blijft de verbazing over de wolopbrengst niet onuitgesproken. „Vijftien jaar geleden," vertelt zijn vrouw, „bracht een kilo wol vijf gulden op en nu is dat nog geen rijksdaalder Het plezier in hun werk is er echter niet minder om geworden. Toen het de avond van ons gesprek al laat geworden was, waren we nog lang niet uitgepraat. Maar ook van praten over schapen, krijg je slaap. De vrouw van Piet zat enige malen te geeuwen, dus kropen we snel onder de wol. T. S. Ze hebben „Sikkie" 10 jaar gehad en in het laatste jaar baarde ze zelfs nog een drieling. De nakomelingen van „Sikkie" hebben zéér uiteenlopende namen. „Het kleintje" (die zelfs nog een lam kreeg); dan nog de „lieve", de „vervelende klier" en nog een „zwartpootje", een „beertje" en een „kuifje". „Schapen zijn zo slim, he," zegt Piet, „als er één is, die zijn lam niet wil laten drinken en ik kom er met een vreemde bij kijken, dan laat ze het ineens wel drinken. Gewoon uit angst, dat ze het weg zullen nemen. Nou, zoiets ga je dan gebruiken, he". Het geboortegewicht van een lam ligt tussen de drie en een half en de vijf en een halve kilo, weet Piet te vertellen. Er was eens een lammetje geboren en dat lag er voor dood bij. Instinctief pakte hij het kopje, zette z'n mond op het bekje en P. Meerse, schaapherder. Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee. opgeleverd is, gaat men eerst beginnen met het verwateren van Ierse „kreukels". Het is de bedoeling daarna over te gaan op alle andere mogelijke schelpdieren, die voor menselijke consumptie geschikt zijn. Waar de zeedieren ook vandaan mogen komen, op Walcheren krijgen ze straks een verfrissend bad in water, dat letterlijk van Zeeuwse bodem komt, en het smakelijk gedierte tot Zeeuws zeebanket zal om toveren. Joris van Hoedekenskerke. Schapen tellen in zijn bed heeft de 60- jarige Piet Meerse niet te doen. Slapen doet hij toch wel en schapen tellen doet hij op klaarlichte dag met open ogen. Piet heeft er zo'n 28 lopen en die moeten goed in de gaten gehouden worden. Vooral in de lammertijd, dan gaan Piet en z'n vrouw ook nog iedere nacht een paar keer kijken. Soms redden schapen zichzelf, maar meestal hebben ze toch mensenhulp nodig. 't Is wel een beetje lastig. De schapen lopen op een dijk in Zonnemaire en Piet en z'n vrouw wonen in Dreischor. 't Is nog lastiger als 's nachts bij het gaan naai de schapen, het licht op Piet z'n bromfiets weigert te branden. Gelukkig kwam er die keer hulp: de politie. Ze kregen geen be keuring, maar werden met bromfiets en til netjes afgeleverd. Ze wonen pas twee jaar in Dreischor. De pacht van hun land in Zonnemaire werd hun opgezegd. „De grote boeren gaan voor, hè," zegt Piet, enigszins teleurgesteld, 't Is ook jammer, want in Zonnemaire was hij geboren en getogen. „Mijn vader is nog een poosje knecht geweest bij een schapenboer in Texel, maar hij kwam toch terug naar Zonnemaire." beademde het, totdat het plots met een schok tot leven kwam. Als Piet dit vertelt, gaat hij er helemaal 22

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1976 | | pagina 22