Zeven hectaren voor de paardensport Van 'n hoefslagje naar 'n 800 m2 grote manege „De Korenzolder" in Bruinisse Bruinisse. Wanneer Kees-Jan van der Graaf, veertien jaar en leerling van de middelbare landbouwschool, niet tegen zijn ouders had gezegd, dat hij liever manege houder dan boer wilde worden, had Brui nisse waarschijnlijk nu nog niet zijn prach tige manege „De Korenzolder" gehad. De ontwikkelingsmaatschappij „Wilma" uit Weert had er wel plannen voor. Midden tussen de andere voorzieningen: een jacht haven, speeltuin, golf- en tennisbaan en straks tweehonderd recreatiebungalows, was binnendijks aan de Groenweg een manege gepland. Die zou komen op de plaats van de boerderij „Zorgvliet" en Pieter van der Graaf hoorde dat. Pieter is één van de vijf Van der Graaf- zonen, die geen van allen veel ervoor voel den om in de agrarisch gerichte voetstap pen van hun vader te lopen. Eén van hen deelde wel zijn liefde voor het paard. Dat was Kees-Jan en zijn toekomstvisie gaf de doorslag. Vader A. J. van der Graaf, boer en manegehouder in Nieuwerkerk ging eens praten met de Wilma, kocht Zorgvliet en eind vorig jaar begon aannemer Albouw te bouwen naar een ontwerp van architect Jan Brouwer. Voor een kwart werd het bestaande gehandhaafd, voor driekwart nieuw gebouwd. Op 5 juni ging manege „De Korenzolder" officieel open. Met een feestelijk middag programma, dat een groep enthousiaste ge bruikers van de manege in Nieuwerkerk in elkaar had gedraaid. De openingswoorden kwamen van de heer L. M. Moermond, burgemeester van Westkapelle, vroeger voorzitter van De Schouwse Ruiters, die samen met de landelijke ruitervereniging Westelijk Schouwen een gedeelte van het feestprogramma voor hun rekening namen. Cupido, Andreas, miss Corina, Utopia, Brunio, Montie, Langka, Borrie, Flash, Dan- die, Winston, Furio, Pciolo, Leida en Vesta, kortom alle 24 paarden en ponies gingen mee naar de nieuwe behuizing. Ze hebben voortaan de beschikking over een binnen- manege van achthonderd vierkante meter groot en een buitenmanege van dertig bij vijftig meter. Daar komt dan nog een springtuin bij met hindernissen. In totaal een project van 7 ha. Vanuit een foyer, waar een hapje en drankje onder andere wordt geserveerd door mevrouw J. C. v. d. Graaf - v. Westen, die daar onlangs haar horecapapieren voor- haalde, krijgen de gasten behalve een riant uitzicht op de binnenmanege ook de moge lijkheid om straks een leuke kinderboerderij te bekijken. Daarin komen dwerggeitjes, eenden, ganzen, pluimvee en herten, aan trekkelijk voor de jongste gasten. Verder zijn er logeerkamers, geschikt voor ruiterkampen en weekeinden. Toen de heer Van der Graaf in 1944 naar Zeeland kwam, was hij ambtenaar, oud- heidemijer en ingedeeld bij het bureau ont ruiming, in verband met de inundatie. In 1947 ging hij boeren. In Nieuwerkerk. Hij bracht een paar luxe paarden mee naar zijn bedrijf en ging fokken. Zijn liefde voor het paard hield stand in een tijd, waarin zijn collega-boeren het voordeel van de trekker gingen inzien, zorgde hij regelmatig voor een prima fokhengst. Van het een kwam het ander, zoals dat zo vaak gaat. De kinderen kregen in 1954 een paar Forestponies en de popelende jeugd uit de omgeving mocht ook wel eens een ritje maken. Mevrouw Van der Graaf kijkt er haar plakboeken op na en komt met een artikeltje uit de Zicrikzeese Nieuws bode op 24 mei 1966. Dat maakt er melding van, dat een aantal ponyruitertjes, onder leiding van hun trainer J. de Wilde, ging trainen op het terrein van de heer Van der Graaf aan de Kempensweg in Nieuwerkerk. Dat ging prima in de zomer, maar in het najaar werd het wat koud. In de grote schuur legde het echtpaar Van der Graaf daarom wat zand en stro en zo ontstond een hoef slagje van vijf bij zes meter. Met een loop lampje werd voor licht gezorgd. In de nieuwe binnenmanege in Nieuwerkerk zor gen twintig dubbele tl-buizen nu voor vol doende verlichting. „Het ziet er nu allemaal wat commer ciëler uit", zegt de heer Van der Graaf. „Vroeger was het heel wat gemoedelijker. Toch hopen we die goede sfeer te houden, ook hier en ik ben er daarom niet aan begonnen de prijzen omhoog te gooien." Niet zonder weemoed nam hij afscheid van zijn „spul" in Nieuwerkerk. Hij her innert zich nog best, hoe het allemaal was. De eerste betaalde lessen, die hij ging geven voor 4,—, nadat hij eerst tijden lang liefhebbers, die zelfs uit Flakkee naar hem toekwamen, gratis de beginselen van het paardrijden bijbracht. Vanaf een banden wagen bekeken de toeschouwers de ver richtingen in de manege. Ze namen een plaid mee en als het toch te koud werd, gingen ze naar binnen, waar mevrouw Van der Graaf „sloten koffie" zette. „We hebben veel vrienden gemaakt in die tijd", aldus de heer Van der Graaf. „Je kunt ook zeggen dat paardemensen, in het algemeen dierenvrienden, gezellige men sen zijn." Nu is alles perfect. Het intieme is er af, geeft hij toe. Op 1 november zal het allemaal tien jaar geleden zijn, dat de manege in Nieuwerkerk officieel begon. Op 2 november wordt de heer Van der Graaf zestig. Het is hem niet aan te zien, hoewel hij wel zegt toch niet aan de onder neming in Bruinisse te zijn begonnen, wan neer Kees-Jan er niet voor gevoeld had. Intussen is de organisatie in handen van het echtpaar, dat zich met alle enthou siasme inzet voor de nieuwe zaak. Echter niet zonder de liefde voor het paard op de eerste plaats te zetten. „Bij ons worden de paarden nooit" afgereden. Ze rijden nooit meer dan drie uur per dag in de binnen manege of vijf uur per dag buiten. Ook al is het druk, we verkopen gewoon „nee" wanneer dat nodig is." De manege heeft op het ogenblik zo'n In de nieuwe binnenmanege van de Korenzolder te Bruinisse inspecteren de heer v. d. Graaf en burgemeester Moermond (die de zaak opende) een ruiterstoet. Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeland Magazine / Veerse Meer Gids | 1976 | | pagina 27