Na één seizoen
eerste Zeeuwse windsurfzeilschool
Leert u ook windsurfen in één dag.
De mensen, die bij mij op les komen,
denken over het algemeen, dat je in een
uur leert surfen. Op de televisie en in de
reclame, ziet het er ook geweldig spec
taculair en dóódsimpel uit. Het enige wat
je in feite moet doen, is op de plank
staan en je zeil vasthouden.
Eenvoudig is het inderdaad, bij niet
al te harde wind. In een dag leren lukt
ook. Ik geef er echter de voorkeur aan
de lessen te spreiden over twee dagen.
Omdat het uiteindelijk vakantie is en de
hele dag op de plank staan, valt nog
weieens vermoeiend uit.
De cursus.
We beginnen over het algemeen met
Foto: Johan Berrevoets, Zierikzee.
frisse moed en zoals ik net al zei, met de
gedachte: dat leer ik even. De eerste te
waterlating is dan ook, letterlijk en figuur
lijk, een koude douche. Maar begrijpelijk
is dat natte pak wel. Uiteindelijk staat niet
iedereen iedere dag op een plank. En dan
wil zich het erop staande houden, wel eens
problemen geven.
Het is echter gewoon een kwestie van
wennen. De meeste mensen hebben dat,
op dat moment, echter nog niet door. Als ze
dan ook nog de kracht van het zeil gevoeld
hebben, komt er soms een wat hopeloze
blik in de ogen. Volkomen ten onrechte
overigens, maar dat merken ze later pas.
De eerste ochtend wordt in die gevallen
ook bepaald niet in hoera-stemming beëin
digd. En de familie, die op dat moment
troost moet brengen, heeft zich de hele
ochtend een bult gelachen om de vreemde
capriolen, die pa zoal maakte.
En diezelfde familie tracht pa nu te
troosten met kreten als: „Kom op pa, die
anderen deden het nog veel slechter". Of:
„Nou pa, je hoeft niet te klagen, je bent
uiteindelijk pas 96 keer gevallen." En pa
voelt zich dan nog veel beroerder, want hij
is helemaal geen 96 keer gevallen.
Natuurlijk zijn er ook snelle leerlingen,
die je ervan verdenkt, dat ze op een
surfplank zijn geboren. Die varen dan ook
al binnen de drie uur. Die mensen valt
gewoon niets te leren, ze kunnen het al.
De tweede ochtend.
Die tweede dag is heel wat anders. Som
migen hebben over het surfen gedroomd,
zelfs zijn er die er nachtmerries van hebben
gehad. En een deel heeft de droeve val
partij maar in een fles wijn verdronken.
Voorzichtiger weliswaar dan de eerste
dag, gaan ze de plank weer op. Het gevoel
is iets minder onwennig; ze zijn wat meer
ontspannen. Dan, op het moment dat ze
de eerste meters varen, breekt er iets diep
van binnen. En van dat moment af, is
windsurfen plotseling „de sport". Een sport,
die je niet meer loslaat.
Ik heb weieens meegemaakt, dat iemand
stond te juichen, midden in het water,
toen hij die eerste meters met succes
had afgelegd. Nadien doet vallen er ook
helemaal niet meer toe. Je kunt varen en
daar gaat het uiteindelijk om.
Naar vrouw en kinderen wordt apetrots
gezwaaid met een air van: zie je nu wel,
ik kan het ook. En vrouw en kinderen
op de kant zijn op slag veranderd van
lachende omstanders tot hartstochtelijke
fans. En ze staan pa gezamenlijk toe te
juichen.
Het materiaal.
Na een cursus heeft het enthousiasme
vaak zo'n peil bereikt, dat er sterk over
de aanschaf van een plank gedacht wordt.
Maar nu is de vraag, welke? En ik moet
dan maar proberen een passend antwoord
te vinden, wat helemaal niet eenvoudig is.
Want eigenlijk vindt ik alle planken te
5
